Halina Kuropatnicka-Salamon, Z własnym kluczem. Wiersze i opowiadania. Projekt okładki: Krzysztof Pruśniewski. Korekta: Dorota Mindewicz, Helena Jakubowska. Wy-dawca: Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika, Warszawa 2018, s. 64.

Jak podanie ręki. Wie ein Handedruck. Antologia poezji współczesnej IV. Redaktor i koordynator projektu: Danuta Bartosz. Tłumaczyła: Ada Jadwiga Matysiak. Współpraca redakcyjna: Edyta Kulczak, Ada Jadwiga Matysiak. Projekt okładki: Danuta Witkowska. Wydawca: Wielkopolski Oddział Związku Literatów Polskich i Fundacja Literacka „Jak podanie ręki”, Poznań 2018, s. 264.

Jak podanie ręki. Like The Hand of Friendship. XI antologia poezji współczesnej. Redaktor i koordynator projektu: Danuta Bartosz. Tłumaczyła: Danuta Zasada. Współpraca redakcyjna: Jerzy Fryckowski, Edyta Kulczak, Ada Jadwiga Matysiak, Agnieszka Mąkinia. Projekt okładki: Danuta Witkowska. Wydawca: Wielkopolski Oddział Związku Literatów Polskich i Fundacja Literacka „Jak podanie ręki”, Poznań 2019, s. 236.

Dariusz Rosiak, Bauman. Opieka redakcyjna: Damian Strączek. Redakcja: Anna Śledzikowska. Korekta: Monika Karolczuk, Julia Kalęba. Projekt okładki: Łukasz Podolak. Fotografia na I stornie okładki: Samuel Sanchez / El Pais. Opracowanie graficzne: Karol Tyczyński. Indeks: Anna Śledzikowska. Fotografie wewnątrz książki: s. 2 (Krasnogruda, 2011) – Michał kość / REPORTER, s. 254 (Sopot, 2013) – Wojciech Stróżyk / REPORTER. Wydawnictwo MANDO, Kraków 2019, s. 256.

Bez Baumana nie zrozumiesz świata. Bez tej książki nie zrozumiesz Baumana

Polak, Żyd, komunista, jeden z najbardziej znanych myślicieli przełomu XX i XXI wieku. Marksista, który przebył drogę od ideologicznego fanatyzmu do przenikliwej krytyki nowoczesności. Przetrwał Holocaust dzięki Związkowi Radzieckiemu. Żołnierz Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, jednostki Ludowego Wojska Polskiego brutalnie zwalczającej niepodległościowe podziemie. Wygnany z Polski w 1968 roku. Do Rosji uciekał przed niemieckim faszyzmem, do Izraela przed polskimi komunistami, do Anglii przed izraelskimi nacjonalistami.

Znany na całym świecie wybitny socjolog. Oskarżany o relatywizm, ale cytowany przez Benedykta XVI i doceniony przez papieża Franciszka. Autor pojęcia „płynna nowoczesność”, które zrobiło zawrotną karierę w naukach humanistycznych, a także idei Holocaustu jako ubocznego produktu oświecenia

Dariusz Rosiak docieka prawdy z determinacją właściwą twórcom znakomitych biografii. Po rozmowach z córkami bohatera tej książki, jego przyjaciółmi i krytykami, po przewertowaniu tomów dzieł i stosów korespondencji (także niepublikowanej) autor tworzy fascynujący obraz, który można podsumować jednym budzącym emocje słowem: Bauman.

Pierwsza na świecie biografia Zygmunta Baumana – najważniejszego krytyka naszych czasów

_______________

Dariusz Rosiak (ur. 1962) – dziennikarz radiowy (Trójka) i prasowy (wcześniej .Rzeczpospolita", obecnie „Tygodnik Powszechny”), autor takich książek jak Wielka odmowa. Agent, filozof, antykomunista czy Ziarno i krew. Podróż śladami bliskowschodnich chrześcijan. Zdobywca Nagrody im. B. Pawlak i Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego. nominowany do Nagrody Nike oraz do Nagrody Grand Press.

Piotr Zychowicz, Wołyń zdradzony czyli dowództwo AK porzuciło Polaków na pastwę UPA. Redaktor: Grzegorz Dziamski. Projekt i opracowanie graficzne okładki: Zbigniew Mielnik. Fotografia na okładce: Ala-my/BE&W. Dom Wydawniczy REBIS Sp. z o.o., Poznań 2019, s. 456.

W latach 1943-1945 na Wołyniu i w Galicji Wschodniej ukraińscy nacjonaliści wymordowali 100 tysięcy Polaków. Do zbrodni tej posłużyły im głównie prymitywne narzędzia rolnicze – siekiery, widły i cepy. Gdzie wtedy była Armia Krajowa? Gdzie było Polskie Państwo Podziemne? Dlaczego nic nie zrobiono, by ratować polską ludność cywilną? Dlaczego Wołyniacy konali w osamotnieniu?

Piotr Zychowicz udziela na te pytania szokującej odpowiedzi. Armia Krajowa zlekceważyła banderowskie zagrożenie, zignorowała liczne ostrzeżenia o nadciągającym niebezpieczeństwie. Wszystkie wysiłki skupiła bowiem na szykowaniu przyszłego powstania – operacji „Burza”. Dowódcy AK nie chcieli walczyć z UPA, by nie „trwonić” sił potrzebnych im do walki z Niemcami. Do końca wierzyli, że z banderowcami uda się dogadać. Gdy Polskie Państwo Podziemne podjęło wreszcie interwencję, była ona tragicznie spóźniona i niewystarczająca. Niestety AK na Wołyniu całkowicie zawiodła.

Wołyń zdradzony to najbardziej wstrząsająca książka autora Obłędu '44 i Paktu Ribbentrop-Beck. 

Eliza Segiet, Bezgłośni. Redaktor prowadząca: Wioletta Tomaszewska. Korekta: Robert Olejnik, Marianna Umerle. Projekt okładki: Jakub Kleczowski, Piotr Karczewski. Fotografia na okładce: Piotr Karczewski. Wydawnictwo Psychoskok Sp. z o.o., Konin 2019, s. 84.

Eliza Segiet – absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego autorka tomów wierszy Romans z sobą (2013 r.) , Myślne miraże (2014 r.), Chmurność (2016 r.), Magnetyczni (2018 r.), Magnetic People - tłumaczenie opublikowane w USA (2018 r.), Nieparzyści (2019 r.), monodramu Prześwity (2015 r.), farsy Tandem (2017 r.). Jej wiersze można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union. Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r. za wiersz Pytania, w 2018 r. za wiersz Morze mgieł ) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Jej wiersz Morze mgieł został wybrany jako jeden ze 100 najlepszych wierszy 2018 roku w International Poetry Press Publications (Kanada).

Ludzie na przestrzeni dziejów chronili zawsze to samo – to co uważali za cenne i warte zachowania - rzeczy o dużej wartości materialnej, rzeczy użyteczne lub piękne, stworzone siłą ludzkiego geniuszu, nieprzeciętnych umiejętności, w pierwszym rzędzie zaś chronili pamiątki po przodkach wiążące człowieka z przeszłością i pozwalające na kulturową identyfikację. Zobowiązanie do szacunku dla pamięci przodków i pozostawionego przez nich dziedzictwa – tak stare jak ludzkość – jest elementem prawa naturalnego, prawa, które ukształtowało nasze człowieczeństwo. Ochrona dziedzictwa pozostawionego nam przez przodków jest zatem w samej swojej istocie imperatywem moralnym, nawet, a może zwłaszcza, jeśli to dziedzictwo jest trudne, naznaczone dramatem, cierpieniem, niewyobrażalnym upodleniem doznanym za sprawą drugiego człowieka. Okruchy dramatu dziadków z zasłyszanych w dzieciństwie strzępów opowieści, z drżenia głosów i rąk, z gęstwy emocji wnikają w ciała i dusze wnucząt i są tam, jak stalowe drzazgi. Ranią - domagając się krzyku o sprawiedliwość, o pamięć. Eliza Segiet swoimi pięknymi, krystalicznymi wierszami, wstrząsającymi tekstami opowiada nie o tym, co sama przeżyła, lecz o dziedzictwie, które otrzymała i niesie w sobie, o przestrzeni pamiętania…

prof. dr hab. Bogumiła J. Rouba