Ireneusz Kaczmarczyk, Echo serca. Projekt okładki: Artur Paluszyński. W projekcie okładki i w tomiku wykorzystano ilustracje Tomasza Bohejdyna. Seria Archetypy Wyobraźni. Fotografia Autora: Marcin Kiełkiewicz. Wydawca: ENETEIA Wydawnictwo Szkolenia, Warszawa 2023, s. 118.

Ireneusz Kaczmarczyk (1960). Poeta i psychoterapeuta. Opublikował zbiory wierszy Przystanki (1986), Prosto w życie (1993), Najbliżej do światła (1995), Dwa światy (1996), Cisza stroiła się sama (1999), Słowa przychodzą później (2004), Instrukcje przemijania (2010), Przejścia (2020). Mieszka w Warszawie.

Echo mowy serca

Z tomiku przebija niewzruszona potrze­ba sensu. Poeta widzi „linie papilarne nieba” i mówi, że potrzebujemy „biletu wstępu do życia”, a przy tym „zawsze jest na co czekać”, „z każdą łzą bliżej domu”, „za mną powoli nikt”. Tajemniczość ar­chetypowych scen wyzwala efekt kairos, budzi chwilę, kiedy „koniec przechodzi w początek” i „nastanie cisza”.

Jest w tej poezji literacka metafizyka. Wskazując drogę do samego siebie, na­pomina ona niczym biblijni prorocy, znawcy prawdy swojej epoki. Echo tej prawdy, echo mowy serca, z pasją odsłu­chuje dla nas Irek Kaczmarczyk – poeta.

Zenon Waldemar Dudek

Są w tym tomie dwie części, dwie postacie poezji Ireneusza Kaczmarczyka. I jest o wiele więcej; „Echo serca” niesie dwa wielkie uczucia, będące rozdwojonym rdzeniem człowieczeństwa. Pierwsze uczucie jest bólem sumienia, drugie jest marzeniem o jego harmonii.

Piotr Matywiecki