Agnieszka Szewczyk, Zarządzanie problemami czyli recepty na wirusy naszych czasów. Recenzent: prof. dr hab. Elżbieta Skrzypek. Redakcja i korekta: Agnieszka Strzępka. Wybór ilustracji Elżbieta Mackiewicz. Ilustracje: www.pixabay. com. Zdjęcie z okładki: www.pixabay.com. Zdjęcie z tyłu okładki: Alina Pohoreltseva. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2018, s. 314.

Zarządzanie problemami – jak to się fachowo mówi – sprowadzać się powinno do ich identyfikowania, a przede szukania możliwości i sposobów ich unikania, lub i zaradzenia, ewentualnym negatywnym skutkom.

Widać tu wyraźnie podobieństwo do wirusów, np. grypy, które tak uprzykrzają życie wielu ludziom na świecie. Unika­nie ich, np. przez szczepionkę, a jeżeli już zaatakują organizm, zwalczanie i minimalizowanie skutków czy też ewentualnych powikłań – to są dopiero nie lada problemy!

Nieraz człowiek intuicyjnie zarządza swoimi osobistymi problemami, nie wdając się w wielkie teorie tego zagadnienia. Potrzebna jest tu jednak mądrość, roztropność, czasem dobra rada kogoś życzliwego.

Problemy szerszego zasięgu – społeczne, ekonomiczne, po­lityczne... też wymagają rozwiązania, ale w gruncie rzeczy i one sprowadzają się do indywidualnych decyzji człowieka. A w tle każdego problemu można zwykle znaleźć deficyt miłości i deficyt wolności. Szukając więc recepty na różne wirusy naszych czasów, trzeba to właśnie wziąć pod uwagę i pragnąć pomocy Tego, który jest Dawcą miłości i wolności. I czerpać z Jego „recept”, których bogactwo zostawił nam na kartach Ewangelii.

Autorka

Prof. dr hab. Agnieszka Szewczyk – pracownik nauko­wy Uniwersytetu Szczecińskiego, kierownik Katedry Społeczeństwa Informacyjnego, autorka wielu publikacji naukowych, zajmuje się głównie zagadnieniami zwią­zanymi z wpływem nowych technologii informacyjnych na człowieka oraz problemami etycznymi i moralnymi w ekonomii i zarządzaniu w realiach Społeczeństwa Informacyjnego. Od wielu lat aktywnie uczestniczy w Katolickiej Odnowie w Duchu Świętym. http://www.us.szc.pl/szewczyk

Agnés i Salem de Bézenac, Nauka i zabawa z księżniczką Joline. Tłumaczenie: Michał Mierzejewski. Redakcja i korekta: Stanisław Powała-Niedźwiecki. Ilustracje: Agnés de Bézenac. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2019, s. 60.

Dołącz do Joline, małej księżniczki, która dzień po dniu zmaga się ze swoimi problemami i wyciąga z nich mądre wnioski, ponieważ modli się i prosi o pomoc Króla Królów - Jezusa. Każdej dziewczynce spodobają się opowieści, gdy i pomysły na zabawę zawarte w książce.

Sugerowany wiek: 6-8 lat.

Aleksandra Fidziańska, Zwierciadło czasu. Redakcja: Rafał Orlewski. Projekt okładki: Aleksandra Fidziańska i Witold Stawski. Grafika: okładki: Aleksandra Fidziańska. Wydawca: Nauczycielskie Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe NASTOK, Piotrków Trybunalski 2019, s. 112.

ALEKSANDRA FIDZIAŃSKA, urodziła się w Piotrkowie Trybunalskim. Poetycko debiutowała w piśmie piotrkowskiej grupy literackiej „Pomosty” (2008). Wydała tomik wierszy Opowiem ci, jak pachnie deszcz (2011). Laureatka ogólnopolskich konkursów poetyckich. Jest członkiem grupy literackiej ABATON i grupy poetycko-muzycznej PRZEZNACZENIE, w której śpiewa, pisze teksty i muzykę. Autorka indywidualnych i zbiorowych wystaw fotograficznych.

Drugi tomik potwierdza intelektualne i formalne walory tej poezji, jakie cechowały już debiut książkowy. Wrażliwość, wiedza i doświadczenie życiowe poetki procentują tu mądrością, sprawdzonym warsztatem twór­czym i pięknem sztuki słowa. Dla miłośników mowy wiązanej oznacza to ucztę „duchową i skłania do zadumy nad ludzkim losem we współczesnej rzeczywistości, także do doznań estetycznych z kunsztu obrazowania poetycką polszczyzną.

(Red.)

Adam Ochwanowski, Wspólna garderoba. Redakcja i opracowanie edytorskie: Jerzy Daniel. Ilustracje: Ewa Maziarska. Projekt okładki: Anna Daniel. Na okładce obraz Ewy Maziarskiej z serii Cykl niebieski. Życie w mieście. Zdjęcie autora na IV stronie okładki: Robert Kosowski, Edgar Wojtasik. Koordynator wydania: Edgar Wojtasik. Wydawca: Instytut Kultury Ireneusza Ślusarczyka, Jędrzejów 2019, s. 64.

Adam Ochwanowski urodził się w 1952 roku w Złotej Pińczowskiej na Ponidziu, gdzie mieszka. Absolwent Państwowego Studium Kulturalno-Oświatowego w Krośnie nad Wisłokiem. Publikował w wielu krajowych i regionalnych pismach m.in. w „Twórczości”, „Poezji”, „No­wym Wyrazie”, „Literaturze”, „Tygodniku Kulturalnym”, „Przemianach”, „Sycynie”, „Frazie”, „Nowej Okolicy Poetów”, „Akcencie”, „Teraz”. Autor 20 zbiorów poetyckich oraz publikacji albumowych m.in. „Dopóki żyją matki”, „Dotyk Madonny”, „Północ”, „Oswajanie świtu”, „Dwunastu gniewnych błaznów”, „Erotyki i przytyki”, „Siedem wierszy głównych”, „Droga Krzyżowa”, „Trzynaście zmysłów”, „Póki co”, „Pławienie koni”. Pisze teksty piosenek (ostatnia płyta: „Kołomyja i pić” z muzyką Tomka Wachnowskiego), scenariusze widowisk plenerowych i kameralnych, libretta (m.in. śpiewogra „Od sabatu do ornatu”, „Wigilia Apokalipsy” - spektakl w Teatrze Bagatela), a także przekłada poezję z języka ro­syjskiego, w dorobku m.in. teksty 20 pieśni z repertuaru Włodzimierza Wysockiego. Regionalista i animator kultury. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej i medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Alain Demurger, Rycerze Chrystusa. Zakony rycerskie w średniowieczu. Przełożyła: Justyna Nowakowska. Przygotowanie edycji: Jacek Małkowski. Redakcja: Magdalena Fuśniak. Fotografia na okładce: Edouard Odier, Odparcie oblężenia Rodos przez Pierre'a d'Aubusson, XIX wiek. Wydawnictwo Astra, Kraków 2019, s. 440. 

 Alain Demurger proponuje czytelnikom syntetyczne spojrzenie na historię zakonów rycerskich z szerszej perspektywy, przez pryzmat czasów, które były świadkiem ich narodzin, rozkwitu, przeobrażeń i upadku.

Utworzenie zakonów o religijno-militarnym, a więc nowatorskim jak na tamte czasy charakterze, było odpowiedzią średniowiecznego chrześcijaństwa na wyzwania i trudności, z jakimi przyszło mu się zmierzyć nie tylko w Ziemi Świętej w czasach wypraw krzyżowych, ale także na Półwyspie Iberyjskim w okresie rekonkwisty i na terenach nadbałtyckich w czasie chrystianizacji pogańskich plemion. Stworzenie nowego bytu, mnicha-rycerza, odzianego w zbroję z żelaza i wiary, wyposażyło średniowieczny Kościół w armię żołnierzy wiernie wypełniających zadania obrony chrześcijaństwa i wcielających w życie idee walki z „niewiernymi” Zakony rycerskie, łączące modlitwę i kontemplację z niesieniem pomocy pielgrzymom, ubogim i chorym oraz z działaniami zbrojnymi w obronie chrześcijaństwa były skrojone na miarę swoich czasów. Do ich niebywałego rozwoju przyczyniły się wyprawy krzyżowe, rekonkwista i chrystianizacja terenów nadbałtyckich. Z czasem zakony wyzbyły się militarnych prerogatyw, stanowiących o ich oryginalności, aby dostosować się do nowych warunków, porzuciły walkę zbrojną, powracając do swej pierwotnej działalności, czyli niesienia pomocy potrzebującym.

Alain Demurger – francuski historyk, mediewista, emerytowany wykładowca historii średniowiecznej na Université de Paris I Panthéon-Sorbonne. Zajmuje się historią późnośredniowiecznej Francji, zwłaszcza historią zakonów rycerskich i wypraw krzyżowych. We Francji zyskał sobie miano „Specjalisty od templariuszy”.

Adam Ryszard Prokop, Jedenastemu. Redakcja – Zuzanna Przeworska. Zdjęcia: Adam Ryszard Prokop, Krystyna Prokop. Okładka, opracowanie graficzne: Oficyna Reklamowo-Edytorska DRACO-ART w Pile – Renata Drozd. Wydawca: Wydawnictwo Media Zet Zuzanna Przeworska, Wydanie I , Piła – 2020, s. 56.

Nakładem Wydawnictwa Media Zet ukazał się ciekawy, bardzo intrygujący tomik wierszy „Jedenastemu” Adama Ryszarda Prokopa. To poetycka opowieść o filozofii codzienności osadzona „między człowiekiem a czasem” . Poeta wygrywa na strunach słowa to, co się dzieje tu i teraz. Poetyka oparta na paradoksie i wrażliwości. W świecie pełnym chaosu „spojrzenie człowieka / jak dym w księżycu / ulotne / a w murach / pustka”. Człowiekowi trudno odnaleźć się w mikroświecie, stąd tyle detali z codzienności, a także w makroświecie, tu zaś rządzi metafora. To tęsknota człowieka za zrozumieniem w świecie, w którym „jeden dotyk wystarczy/ by zaćmić niebo człowiekiem/ tu i teraz/ roztrzęsione”.

To poezja oszczędna, z trafnymi, często zaskakującymi, przewrot-nymi pointami, niektóre wiersze przypominają wręcz aforyzmy. Bywa, że poeta opowiada o świecie poprzez grę słów, także i te poetyckie zabawy językowe są pretekstem do stawiania pytań o sens życia. Odkrywanie własnej refleksji o życiu jest siłą tej poezji. Tym tytułowym „jedenastym” jest każdy z nas.

Zuzanna Przeworska