Jolanta Stelmasiak, Kobieta o sercu miedzianym i inne bajki. Projekt okładki, zdjęcia, opracowanie graficzne: Maria Kuczara. Korekta: Agnieszka Nawrocka. Redaktor serii Biblioteka FONT i tomu: Łucja Dudzińska. Wydawca: FONT, Poznań 2024, s. 52. 

Żyjemy naznaczeni bajkowym światem, którego kontekst wpływa na nasze marzenia, czasem pomaga przetrwać. Jolanta Stelmasiak znalazła swoisty sposób na epigramatyczne nawiązania do znanych powszechnie historii. Autorka nie opowiada bajek, unika też poetyckiej narracji. Czytamy wier­sze komponowane z haseł, równoważników zdań, na bazie baśniowych skojarzeń, i to daje przestrzeń interpretacyjną dla czytelnika. Podskórnie czuje sarkazm oraz klimat panujących emocji. Książkę poetycką Kobieta o sercu miedzianym i inne bajki, tworzy zestaw wierszy przepełnionych symboliką szarości, czerni i zimna. Pojawiają się również przebłyski słoń­ca i wiosennej zieleni, które motywują. I do nich dąży podmiotka (niczym zaklęta królewna), zmagając się z chorobą, zdradą, niesprawiedliwością, śmiercią. Powtarzamy wielokrotnie: życie nie jest bajką – to rzeczywistość, często bez dobrego zakończenia, a puenty bajek przyzwyczaiły do tego, że dobro zawsze zwycięża.

Łucja Dudzińska

Jolanta Stelmasiak (1967) poetka, laureatka wielu ogólnopolskich konkursów poetyckich. Jest autor­ką czterech książek poetyckich: Wiersze (1998), Kiedyś będę szczęśli­wą staruszką (2003), To moje żaby (2017), Słońca może dziś nie być (2017). Jej wiersze były publiko­wane między innymi w pismach: „Tygiel Kultury”, „Latarnia Mor­ska”, „Migotania”, „RED.zin”, „Ce­gła”, „Akcent”, „Poezjia Dzisiaj”, „Akant”, „Gazeta Malarzy i Po­etów”, „Suplement”, „Radostowa”, „Własnym Głosem”, „Obrzeża”, „W Kręgu Literatury” oraz w pra­sie regionalnej, licznych almana­chach pokonkursowych i antolo­giach. Mieszka we wsi Grzybów w województwie łódzkim.