Ryszard Biberstajn, Pojednanie z ciszą. Zdjęcia wewnątrz i na okładce: Wioletta Boncuţ. Zdjęcie autora: Roxana Lewandowska. Projekt okładki i typografia: Irena Walachowska. Wydawca: Miejska Biblioteka Publiczna im. Stanisława Grochowiaka w Lesznie, Leszno 2019, s. 48.
„Od pierwszych znanych mi tekstów towarzyszyła R. Biberstajnowi świadomość języka, artykułującego twórcę i jego świat”.
(Jerzy Grupiński)
„Poezja Ryszarda Biberstajna odwołuje się do przeżyć egzystencjalnych, do świata nas otaczającego i wypełniającego zarazem. Relacja – czasem ironiczna i autoironiczna – między światem poezji a codziennością z tym, co ostateczne, jest stanem naturalnym, broniącym przed poczuciem, przemijalności, znikomości, marności ludzkiego losu”.
(Nikos Chadzimkolau)
„Do tej pory znaliśmy Ryszarda Biberstajna jako poetę bardzo osobnego, który w swoich niekiedy przejmujących wierszach podejmował przede wszystkim tematy uniwersalne, aż zaskoczył nas fascynującym zbiorem miniatur prozatorskich”.
(Edmund Pietryk („Zielonych cukierkach”)
„Ryszard Biberstajn, wbrew deklaracji zawartej w tytule, publikując tomik Jak spokój po burzy nie pozwala na spokój. Każe spojrzeć wyżej własnego nosa, zauważyć lęk przed prawdą, oportunizm lenistwa, niemiłość. Ironicznie zauważa łatwość leczenia się z weltschmerzu romantyczną frazą. Z dystansem i rozwagą mówi o tym, co najważniejsze”.
(Anna Marhult)
„Poezję Ryszarda Biberstajna warto czytać (przeglądać? studiować? odczytywać?) dla samej satysfakcji z nią obcowania”.
(Tadeusz Hofmański)