Krystyna Mazur, Poemat kresowy. Redakcja: Krystyna Mazur. Projekt okładki: Dorota Mazur. Korekta: Jadwiga Żonki, Irena Otolska. Wydawca: Związek Literatów Polskich, Poznań 2015, s. 46.

Krystyna Mazur jest zatrudniona w Samorządowej Agencji Promocji i Kultury w Szczecinku. Pisze wiersze i zajmuje się popularyzacją  poezji. Z jej inicjatywy powstały poetyckie OPAL (2001) i KLAN (Klub Ludzi Artystycznie Niewyżytych – reaktywacja (2006). Inicjatorka Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego „Malowanie słowem” im. Mieczysława Czychowskiego (pierwsza edycja 1993). Jej wiersze oraz recenzje można czytać w takich czasopismach literackich jak: „Topos”, „Gazeta Kulturalna”, „Ślad”, „Latarnia Morska” oraz almanachach poetyckich. Opublikowała: „Księżyc od kota silniejszy” (2008) i „Detoks” (2011). Zdobyła laury w wielu ogólnopolskich konkursach literackich.

Z posłowia

(...) Dziwnie pisał się ten poemat. Początek i koniec jakby się ze sobą nie łączyły. Najpierw powstały (w ciągu 2 dni) trzy wiersze: „Nie wilków się bój”, „Lalkami się baw” i „Jak dzieciuch”. Potem pół roku przerwy i kiedy już myślałam, że temat został wyczerpany, przyszedł dzień, gdy powstały następne trzy wiersze. Tak było do końca. Wiersze pisały się jakby same i we właściwej sobie kolejności. Miałam wrażenie, że ktoś (?) mi pod­suwał potrzebne materiały. Tak było z kronikami księdza Jędrzeja Kitowicza Opis oby­czajów za panowania Augusta III – O Siczy i hajdamakach (odnalazły się w momencie, gdy nękała mnie myśl: skąd w człowieku bierze się takie okrucieństwo?). Tak też było z powieściami, pamiętnikami i stronami internetowymi (np. Kresowiacy.com).

Zaczerpnięty z materiałów historycznych archaiczny język, którym posługuję się w wie­lu wierszach, pozwolił na oddanie klimatu tamtych czasów. Myślę, że pomimo pewnych niedogodności w czytaniu, jest on zrozumiały.

„Poemat kresowy” nie opiera się tylko na faktach historycznych. Spora dawka litera­ckiej fikcji wynikła z utożsamiania się z bohaterami opowieści.

Moim celem nie jest ocena, lecz zrozumienie i ocalenie od zapomnienia, zwłaszcza tego wycinka historii, w jaki została uwikłana moja rodzina.

Krystyna Mazur