Nataliia Maliutina, Ukraińska dramaturgia końca XIX i początku XX wieku. Redakcja naukowa: Bogusław Bakuła, Agnieszka Matusiak. Recenzenci: prof. zw. dr hab. Jarosław Poliszuk, prof. Tetiana Meyzerska. Redaktor prowadzący: Szymon Gumienik. Redaktor techniczny: Dariusz Żulewski. Korekta: Zespół. Projekt okładki: Krzysztof Galus. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2020, s. 272. 

Nataliia Maliutina – profesor nadzwyczajny, dr hab. Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej UwB, profesor zwyczajny Odeskiego Zakładu Slawistyki i Literatur Rosji UwB oraz Odeskiego Narodowego Uniwersytetu im. I.I. Miecznikowa, rusycystka, ukrainistka, komparatystka, badaczka dramatu XIX-XXI stulecia, w szczególności nowych zjawisk w aspekcie performatywności oraz identyfikacji kulturowej. Autorka wielu monografii.

Recenzowana monografia jest próbą wypełnienia poważnej luki badawczej, a jej wkład w tym względzie pozostaje nie do przecenienia. W starych skryptach do historii literatury ukraińskiej (np. Bohdana Lepkiego z lat 30. XX stulecia) rola dramaturgii i teatru była określona fragmentarycznie. Niewolne od po­dobnego fragmentaryzmu są także niedawno wydane w Polsce opracowania z tego zakresu, omawiające twórczość pisarzy XIX wieku, które główną uwagę skupiają na dorobku prozatorskim, zwłaszcza na dużych powieściach Iwana Neczuja-Łewyckiego, Panasa Myrnego, Iwana Franki, dramaturgię zostawiając - siłą rzeczy - wyciśniętą na margines. Taka konstelacja wiedzy o rozwoju piśmiennictwa odpowiada pewnym zasadom ujmowania literackości pod względem jej zapotrzebowania społecznego, choć nie jest do końca słuszna.

Prof. zw. dr hab. Jarosław Poliszczuk