Zygmunt Dekiert, Poza horyzontem. Konsultacja i wybór tekstów: Katarzyna Michalewska. Projekt okładki i grafiki: Elżbieta Krenz. Wydawnictwo Kontekst, Poznań 2020, s. 82.

OD AUTORA

Subiektywne czasu odczuwanie...

Nasze emocje, nasze skupienia uwagi oscylują wokół zagadnienia zawar­tego w pytaniu: Co dla nas samych znaczy: przeszłość, teraźniejszość, czy to, co jeszcze nie zaistniało a zaistnieje nieodwołalnie – przyszłość? Ro­dzi się drugie pytanie: Który z tych HORYZONTÓW CZASU jest dla nas najważniejszy, który stanowi płaszczyznę odniesienia, drąży nasze myśli, przysparza najwięcej emocji?

Poecie wyzwolonemu z labiryntu Czasu łatwiej znaleźć odpowiedź na nurtujące pytania, gdyż potrafi swobodnie, bez lęku i z twórczą nadzie­ją poruszać się w świecie wspomnień (wiersze retrospektywne), dotykać tego co tu i teraz i rzecz najważniejsza, tylko jemu przyznano prawo do kreowania świata na obraz i podobieństwo tego, co tylko on postrzega przez pryzmat swojej wyobraźni i słowem wypowiedzieć potrafi. Właśnie ta możliwość pozwala na wędrówkę poza Czasem, rejs na pokładzie ża­glowca doznań, loty w przestworza, które stwarzają niepowtarzalną szan­sę sięgania wzrokiem poza widnokrąg codzienności, pozwalają odkrywać to, co jeszcze nieodkryte – prowokujące tajemnicą. Temat ten, tak piękni i sugestywnie zaistniał w przedsłowiu do mojej książki.

W tym kontekście pojawiają się pytania związane z przesłaniem jakie ukryłem w mojej publikacji: Czy tam za horyzontem można drzewom nadawać imiona? Czy można im podać dłoń na przywitanie? Wiersz – jeżeli ma się jawić „dobrym” wierszem, winien pozostać nie do końca odkryty, zdany na łaskę czytelnika, jego wrażliwość niosącą pierwiastek prowokujący do osobistej interpretacji. Tylko wtedy odbiorca utworu po­traktuje go jako „własny” i tylko wtedy słowa wiersza zapadną w pamięć. Zbiorem swoich utworów zachęcam do wędrówki poza horyzont zwy­kłych, prozaicznych spraw, tych wyjętych z pamięci i tych, które pulsują chłodem lub gorącem dzisiejszego dnia.

Być może naga, realna rzeczywistość pozostanie odsunięta w metafizycz­ną przestrzeń postrzegania Czasu w zupełnie innym wymiarze, kreślone­go magią parametrów jego stwarzania.

Zygmunt Dekiert

Zygmunt Dekiert, poeta, recenzent, urodził się w 1946 roku w Szamotułach. Absolwent UAM Poznań – mgr pedagogiki. Mieszkał w Poznaniu, aktualnie od paru lat – w Siekierkach Wielkich, miejscowości sygnowanej twórczością literacką i wielkim patriotyzmem – Augusta Wilkońskiego. Pierwsze wiersze, fraszki, aforyzmy autora książki powstają w 1998 roku i od tego czasu pozostaje związany z Klubem Literackim „Dąbrówka” (poprzednia nazwa klubu CK. „Zamek”) oraz Literackim Klubem Nauczycieli Miasta Poznania. Członek Związku Lite­ratów Polskich. Juror konkursów poetyckich i recytatorskich. Wydał pięć zbiorów wierszy: „Afrodyta w zapachu tęsknoty” – 2004, „Łza pomarańczy” – 2006, „Dywagacje okazjonalne” – 2008, „77 mgnień słowa” – 2010 i „Tak daleko, za krótko” – 2017 roku. Laureat konkursów poe­tyckich. Wiersze poety publikowano w almanachach i antologiach oraz na łamach krajo­wej i zagranicznej prasy literackiej; gościły także na antenach radia i TV. Utwory Zygmunta Dekierta tłumaczono na 11 języków. Jest autorem tekstów do czterech widowisk muzycz­nych Godskitchen, wystawianych w Hali Stulecia we Wrocławiu i Arenie w Poznaniu. Zaistniał biografią w Who is Who w Polsce. Obszerne dane o poecie znalazły się również w Encyklo­pedii Osobistości Rzeczypospolitej Polskiej, wydanej przez British Publishing House – 2018. Uhonorowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaką – Zasłużony dla Kultury Polskiej. Obecny w internecie stroną autorską: www.poezjazygmuntdekiert.pl