Maria Gibała, Sto pięćdziesiąt kilo dobroci. Wstęp: Józef Baran. Projekt okładki: Maria Gibała, Anna Szaruga. Fotografie: Maria Gibała. Wydawca: Wydawnictwo i Drukarnia Towarzystwa Słowaków w Polsce, Kraków 2016, s. 100.

Bez poezji, fotografii i muzyki moje życie byłoby o wiele uboższe.

Moja codzienna praca ma niewiele wspólnego z poezją. Wydaje się być od niej oddalona o lata świetlne! Ale gdy w mojej dwuzmianowej rzeczywistości stoję dwunastą godzinę przy linii malującej, potrafię niekiedy przy pomocy siły wyobraźni dostrzec w krążących wokół 15 tysiącach posrebrzanych nakrętek wirujący kosmos.

Wiersze są dla mnie pamiętnikiem życia i spostrzeżeń, pozwalają wyrazić uczucia i nastroje, codzienność i święto, po prostu siebie.

Od kilku lat redaguję witrynę Przystań Poetycka w miesięczniku „Nasz Przemyśl”. Najważniejszym celem dla mnie jest znalezienie własnej drogi poetyckiej, swojego stylu, pisanie tak, by czytający mogli natychmiast rozpoznać, że to mój wiersz. Podobno czasem mi się to udaje... Lubię zatrzymywać na fotografiach otaczający świat i to, czego inni w nim nie dostrzegają, a co mnie wciąż urzeka i zaskakuje. Marzę o wydaniu albumu własnej fotografii i poezji. Jeśli w moich wierszach inni odnajdą lustrzane odbicie lub pozostaną im one w pamięci - będę szczęśliwa.

Dewiza życiowa: być sobą i żyć w zgodzie z własnym sumieniem.