Teresa Remiszewska, Z goryczy soli moja radość. Opowieść o samotnym rejsie przez Atlantyk. Redakcja, korekta: Dorota Kobierowska-Dębiec. Rysunki: Andrzej Taranek. Projekt graficzny: Iwo Mokwa, Rafał Opacki. Projekt okładki: Marcin Lipiński. Zdjęcie na okładce: Jan Dominiowski. Wydawnictwo Bernardinum Sp. z o.o., Pelplin 2019, s. 328.

Z goryczy soli moja radość” to fascynująca opowieść o udziale w atlantyckich regatach samotnych żeglarzy (OSTAR 1972) pierwszej polskiej samotnej żeglarki, Teresy Remiszewskiej. Dwa pierwsze wydania książki ukazały się w latach 70. i cieszyły się ogromnym zainteresowaniem czytelników. Historia żeglarki, która, żeglu­jąc bez elektryczności, ze złamanym samosterem i pękniętym masztem, pomyślnie zakończyła prestiżowe regaty, budzi jeszcze większe uznanie w czasach satelitarnej nawigacji i elektronicznych udogodnień w żegludze.

Teresa Remiszewska-Damsz (1928-2002) jako pierwsza Polka i czwarta kobieta na świecie samotnie przepłynęła Atlantyk. Była jachtowym kapitanem żeglugi wielkiej i przez wiele lat instruktorem żeglarstwa, prowadziła szkolenie w Nowej Hucie, Gdyni i Pucku. Pracowała w redakcji czasopisma „Żagle i jachting motorowy”. W latach 80. aktywnie zaangażowała się w działalność NSZZ „Solidarność”, zajmując się w Krajowej Komisji związku sprawami ochrony środowiska. Po wprowadzeniu stanu wojennego została pozbawiona pracy. Za niezależną działalność na przełomie 1982 i 1983 roku była aresztowana.