Krystyna Mazur, Poemat kresowy. Redakcja: Krystyna Mazur. Projekt okładki: Dorota Mazur. Korekta: Jadwiga Żonki, Irena Otolska. Wydawca: Związek Literatów Polskich, Poznań 2015, s. 46.

Krystyna Mazur jest zatrudniona w Samorządowej Agencji Promocji i Kultury w Szczecinku. Pisze wiersze i zajmuje się popularyzacją  poezji. Z jej inicjatywy powstały poetyckie OPAL (2001) i KLAN (Klub Ludzi Artystycznie Niewyżytych – reaktywacja (2006). Inicjatorka Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego „Malowanie słowem” im. Mieczysława Czychowskiego (pierwsza edycja 1993). Jej wiersze oraz recenzje można czytać w takich czasopismach literackich jak: „Topos”, „Gazeta Kulturalna”, „Ślad”, „Latarnia Morska” oraz almanachach poetyckich. Opublikowała: „Księżyc od kota silniejszy” (2008) i „Detoks” (2011). Zdobyła laury w wielu ogólnopolskich konkursach literackich.

Z posłowia

(...) Dziwnie pisał się ten poemat. Początek i koniec jakby się ze sobą nie łączyły. Najpierw powstały (w ciągu 2 dni) trzy wiersze: „Nie wilków się bój”, „Lalkami się baw” i „Jak dzieciuch”. Potem pół roku przerwy i kiedy już myślałam, że temat został wyczerpany, przyszedł dzień, gdy powstały następne trzy wiersze. Tak było do końca. Wiersze pisały się jakby same i we właściwej sobie kolejności. Miałam wrażenie, że ktoś (?) mi pod­suwał potrzebne materiały. Tak było z kronikami księdza Jędrzeja Kitowicza Opis oby­czajów za panowania Augusta III – O Siczy i hajdamakach (odnalazły się w momencie, gdy nękała mnie myśl: skąd w człowieku bierze się takie okrucieństwo?). Tak też było z powieściami, pamiętnikami i stronami internetowymi (np. Kresowiacy.com).

Zaczerpnięty z materiałów historycznych archaiczny język, którym posługuję się w wie­lu wierszach, pozwolił na oddanie klimatu tamtych czasów. Myślę, że pomimo pewnych niedogodności w czytaniu, jest on zrozumiały.

„Poemat kresowy” nie opiera się tylko na faktach historycznych. Spora dawka litera­ckiej fikcji wynikła z utożsamiania się z bohaterami opowieści.

Moim celem nie jest ocena, lecz zrozumienie i ocalenie od zapomnienia, zwłaszcza tego wycinka historii, w jaki została uwikłana moja rodzina.

Krystyna Mazur

Krzysztof Galas, Widzieć intelektem. Przedmowa: Maria Magdalena Pocgaj. Projekt okładki: Agnieszka Ograszko. Wydawnictwo My Book, Szczecin 2015, s. 96.

Krzysztof Galas urodził się w Poznaniu w 1964 r. Ukończył znane Studium Pomaturalne Masażu Leczniczego dla niewidomych w Krakowie. Jako masażysta od trzydziestu lat prowadzi z powodzeniem gabinet masażu leczniczego. Jest byłym sportowcem, zdobył 38 medali na mistrzostwach Polski w pływaniu w kategorii niewidomych. W 1980 r. zajął IV miejsce na Igrzyskach Paraolimpijskich w Arhem w Holandii.

Debiutował tomikiem poezji Róża Przeznaczeń w 2004 r, wydanym także na płycie CD. Kolejne książki to: Płoszenie chwil (2005) – płyta CD o tym samym tytule, Wizerunki godzin (2006), Na powiece Ziemi (2007) wraz z płytą CD, na której została utrwalona treść w formie słuchowiska poetyckiego, Kamieniołomy dni (2009), Na mieliźnie prawdy (2010), Nieustępliwa pamięć (2011), Czas niepewności (2012).

Wiersze poety publikowane były w wielu antologiach i almanachach, a także czasopismach kulturalnych, takich jak „Gazeta Kulturalna”, „Okolice Poetów”, „Znad Wilii”, „Sekrety żaru”, w kwartalnikach „Filantrop”, oraz „Help – wiedzieć więcej”. Można je było usłyszeć na antenie Programu I Polskiego Radia, poznańskiego radia Merkury oraz radia Emaus. Poezja Krzysztofa Galasa była tłumaczona na języki: niemiecki, rosyjski, białoruski, węgierski, esperanto.

Twórca cyklu felietonów literackich pod tytułem „Widzieć intelektem” oraz cyklu felietonów pod tytułem „Okiem masażysty”, dotyczących spraw osób niewidomych, prezentowanych w stałym cyklu w poznańskim radiu Merkury. Od 2006 r. jest członkiem Związku Literatów Polskich oddział Poznań, w którym jako inicjator, prowadzi cykliczne „Spotkania swobodnej myśli”, zapoznające wszystkich chętnych z twórczością poznańskich poetów.

W 2014 roku odznaczony Odznaką Honorową „Za zasługi dla województwa Wielkopolskiego”.

Główne zainteresowania to medycyna, literatura, sport. Śpiewa poezję, komponuje i gra na gitarze.

Przedmowa do książki

Chyba żaden z nas, poetów, zrzeszonych w ZLP, nie przypuszczał, że kiedyś nasz niewidomy kolega, także po­eta, jak zwykło się mówić, „brat po piórze”, zacznie pisać felietony, i to całkiem zgrabne. Co więcej, ich tematyka nie jest ani wydumana, ani wytrząśnięta z kapelusza, tyl­ko ściśle związana z podwórkiem kulturalno-literackim, na jakim przyszło nam rozwijać skrzydła, tudzież bory­kać się z rozmaitymi literata bolączkami. Wymyślił sobie Krzysztof Galas dwóch bohaterów, w osobie niejakiego pana Karola i bezimiennego Literata, który w charakte­rze mentora, z różnym skutkiem, stara się go „dokulturnić”. Pan Karol, typowy mieszkaniec bloku, z gatunku tych, co kulturę omijają raczej z daleka, jako coś nie­strawnego dla nich i dziwnego, przełamuje się i stara zbliżyć do swego sąsiada, który mocno go intryguje. Bo nie dość, że pisze i wydaje książki, to jeszcze jest osobą niewidomą! Z kolei Poeta, początkowo zirytowany naga­bywaniem – jak sam to określił – przez jakiegoś „menela”, stara się unikać z nim kontaktu, co w jego przypad­ku jest bardzo trudne. Okazuje się jednak, że z czasem ci dwaj nawiązują nić porozumienia, która przeradza się w rodzaj dobrosąsiedzkiej zażyłości, okraszonej niekła­maną sympatią. I tak, powoli, wchodzimy kuchennymi drzwiami w świat literatów, niedostępny dla czytelników, zwłaszcza dla tych, którym się wydaje, że poetom pa­da manna z nieba, a jedynym odczuwanym przez nich brakiem jest brak weny. Krzysztof Galas z dużym znaw­stwem psychologicznym rysuje te dwie sylwetki, różniące się sposobem bycia, zachowania, wyrażania się, myśle­nia, poziomem intelektualnym, wrażliwością etc. Mamy tu do czynienia, jak przystało na felieton, z humorem sytuacyjnym i słownym, często z ironią i dużym dystan­sem do rzeczywistości. Galas to bystry obserwator życia, wyczulony zarówno na rzeczy piękne, jak i niesprawiedli­wość czy wszelkie mankamenty, których nieraz nie chcą dostrzec osoby widzące, na dodatek w gestii których za­radzenie im jest nie tylko możliwe, ale wręcz należy do ich obowiązków. Po lekturze tych felietonów czytelnik będzie miał daleko szersze pojęcie o kondycji i często syzyfowym trudzie rodzimego środowiska literackiego, jak i ogólnym stanie kultury miasta, które nie od dziś ubiega się o sta­tus kulturalnej stolicy Europy.

Maria Magdalena Pocgaj

Brygida Mielcarek, Po wyszczerbionym obwodzie świata. Redakcja: Helena Gordziej. Na pierwszej stronie okładki reprodukcja obrazu Zofii Nałęcz-Jaweckiej W cieniu, 1974. Seria Wydawnicza Libra, nr 61. Wydawca: Związek Literatów Polskich, Poznań 2015, s. 60.

Brygida Mielcarek swoją działalność poetycko-plastyczną rozpoczęła w 1976 roku. W swoim dorobku mam ponad dwadzieścia wystaw malarskich, grafiki i rękodzieła artystycznego. Zainteresowana ikonografią - maluje ikony, które są jej pomysłem autorskim. Wystawy są połączone tematycznie z poezją.

Jest autorką sześciu tomów poezji. Od 2009 roku należy do Związku Literatów Polskich. Jest laureatka wielu konkursów i wyróżnień...

Małgorzata Kulisiewicz, Inni bogowie. Redakcja i posłowie: Małgorzata Węgrzynowicz-Plichta. Wydawnictwo SIGNO, Kraków 2015, s. 64.

(...) Autorka poszukując własnych środków wyrazu nie stroni od form klasycznych, choć z drugiej strony nieraz komponując wiersze w oparciu o powszechnie obowiązujące związki frazeologiczne i utarte zwroty, stosuje oryginalnie rozbudowane metafory oraz zaskakujące pointy. Czasem kondensując obrazy poetyckie do granic możliwości, wprowadza (...) nowe znaczenia dla zwyczajowo już przyjętych słów. (...)

Choć w rozumieniu Poetki życie i poezja nie są tożsame, to jednak w tym samym wymiarze zasługują na uwagę Boga, skoro pochodzą od niego. A poetka nie byłaby sobą, gdyby nie dążyła do podkreślenia własnej odrębności, a nawet indywidualności poprzez „uprawianie” sztuki i udział w kulturze. (...)

Poezja ta skłania do wielorakich refleksji, uważam za bardzo dojrzałą, jak kreowane obrazy, przy pomocy których Małgorzata Kulisiewicz wprowadza nas, Drogi Czytelniku, w świat prawdziwej poezji.

Z posłowia Magdaleny Węgrzynowicz-Plichta

Krzysztof Kalisz, Władza łąki. Redaktor: Barbara Gajewska. Projekt okładki i ilustracje: Magdalena Bienias. Wydawca: Miejski Ośrodek Kultury, Piotrków Trybunalski 2015, s. 48.

Krzysztof Kalisz urodził się w Ełku w 1965 roku. Dzieciństwo i młodość spędził w Augustowie. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Łódzkim. Mieszka w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie pracuje w administracji skarbowej. Debiutował drukiem wierszy w prasie piotrkowskiej. Należy do Grupy Poetyckiej ABATON i w grupie tej doskonalił swój warsztat twórczy. „Władza łąki” jest jego poetyckim debiutem.

Wiesław Prastowski, Ars longa vita brevis. Projekt okładki: Ambroży Grzenia. Nakład autorski, Wrocław 2015, s. 134.

Wiersze są wyrazem wrażliwości, zapisem przeżywania świata, odczuwania tajemnic bytu, sensu istnienia, relacji zdarzeń z przeszłości i teraźniejszości, zadziwiają nieoczekiwanym przedstawieniem problemów, zdumiewają zadumą i refleksją nad ludzkim losem.

Dr n. med. Wiesław Prastowski pierwszy okres swojego życia przeżył na Polesiu (ur. 1936) i Podlasiu, gdzie podczas lat wojny, okupacji sowieckiej i niemieckiej spędził swoje dzieciństwo i lata szkolne. Medycyny uczył się na Akademii Medycznej w Białym­stoku i we Wrocławiu (dyplom lekarza w 1961). Potem jako le­karz, asystent, adiunkt w I Klinice Chorób Wewnętrznych Aka­demii Medycznej we Wrocławiu uzyskuje I i II stopień specjaliza­cji z chorób wewnętrznych pod kierunkiem profesorów n. med. Józefa Kaniaka, Władysława Chahaja i Barbary Kowal-Gierczak. Rezultatem pasji naukowych realizowanych w laboratorium pro­fesora Jerzego Giełdanowskiego w Zakładzie Immunofarmakologii Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN we Wrocławiu są liczne publikacje w czasopismach krajowych i zagra­nicznych z zakresu farmakologii doświadczalnej oraz klinicznej i obroniona w 1970 r. praca doktorska.

Odrębnym etapem życia była praca na kontrakcie w Libii w latach 1980-1982 w szpitalu w Misuracie. Od 1987 roku do przejścia na emeryturę w 2003 roku był ordynatorem Oddziału Wewnętrznego w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. J. Babińskiego we Wrocławiu. Pod jego kierunkiem wielu mło­dych lekarzy uzyskało specjalizację z zakresu chorób wewnętrz­nych. Na emeryturze jest nadal czynny zawodowo: pracował w Dolnośląskim Centrum Chorób Serca i Diagnostyki „Medinet” oraz w Przychodniach „Biogenes” we Wrocławiu i Trzebnicy i Rawmed w Rawiczu oraz wykłada przedmioty medyczne w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu dla studentów muzykoterapii.

Jest współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Angiologicznego i członkiem Komisji Rewizyjnej oraz przez kilka lat pełnił funkcję Wojewódzkiego Specjalisty Chorób Wewnętrznych. Był aktywnym członkiem Zarządu Oddziału Wrocławskiego Pol­skiego Towarzystwa Internistycznego i Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Aktualnie jest członkiem Stowarzyszenia Lekarzy Dolnośląskich i Wychowanków Medycyny Wrocławskiej, gdzie pełni funkcję wiceprezesa i pracuję aktywnie w Klubie Lekarza.

Poza pracą zawodową interesuje się historią, muzyką i litera­turą, a zwłaszcza poezją, czego wyrazem jest twórczość poetycka.

Wyróżniony i odznaczony: „Złotą odznaką za wzorową pracę w służbie zdrowia”, „Złotym Krzyżem Zasługi”, „Zasłużonemu - Polskie Towarzystwo Lekarskie”, Honorową Złotą Odznaką „Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego”, Krzyżem „Semper Fidelis” przez Związek Solidarności Polskich Kombatantów, „Kombatanckim Krzyżem Zasługi” przez Zarząd Główny Sto­warzyszenia Polskich Kombatantów Obrońców Ojczyzny oraz ostatnio „Medalem honorowym Jana Mikulicza-Radeckiego”.

Ojciec Św. Jan Paweł II udzielił dr. Prastowskiemu specjalnego apostolskiego błogosławieństwa na ofiarną posługę cierpiącym.