Archiwum nowości książkowych

Nowości książkowe

Dorota Łoskot-Cichocka, Anna Moszyńska, Kredkami do Nieba. Opracowanie graficzne i projekt okładki Dorota Nowacka. Ilustracje Dorota Łoskot-Cichocka. Zdjęcia: archiwum autorek. Korekta: Anna Mazurek-Klein. Wydawnictwo Bernardinum, Pelplin 2016, s. 136.

Książka pokazuje, jaką radością może być odkrywanie Ewangelii z dziećmi. Są w niej pomysły na rozmowy i zajęcia plastyczne inspirowane niedzielną Ewangelią. Adresowana jest do rodziców, dziadków i przyjaciół pragnących przekazywać wiarę młodszym. Przyda się wszystkim, którzy głoszą Słowo Boże dzieciom. Może być ciekawą pomocą dydaktyczną dla wspólnot poszukujących programu do pracy z dziećmi. Niedzielna msza święta, tak ważna dla nas, wierzących, w towarzystwie najmłodszych bywa czasami pasmem udręk. Maluchom wydaje się okropnie długa i nudna. Jak sprawić, żeby chociaż treść Ewangelii została wychwycona w potoku słów i gestów, była słuchana uważnie i zapadła w pamięć? Autorki tej książki znalazły na to sposób. „Kredkami do Nieba” może sprawić, że Dobra Nowina nie będzie dla dzieci jedynie abstrakcyjną opowieścią o tym, co wydarzyło się dwa tysiące lat temu w egzotycznym kraju. Dzięki ołówkom, farbom, nożyczkom te wydarzenia stają się czymś bliskim, a my: dzieci, rodzice, dziadkowie – jesteśmy ich uczestnikami. To jest bardzo ważne, bo przecież Ewangelia mówi do nas dzisiaj, gdy słuchamy jej w czasie mszy świętej lub czytamy ją po cichu. Ewangelia mówi do nas, a my możemy i powinniśmy odkrywać coraz głębiej sens tego, co Bóg pragnie nam przekazać. Dobrze jest próbować odnajdywać w niej nasze życie, a nie tylko traktować ją jako opowieść o tym, co się kiedyś wydarzyło.

Eliza Segiet, Tandem. Redakcja: Magdalena Węgrzynowicz-Plichta. Recenzje: Gabriela Matuszek-Stec i Kinga Młynarska. Fotografia i projekt okładki: Piotr Karczewski. Fotografia autorki: Super Foto Tomaszów Mazowiecki. Wydawnictwo SIGNO, Kraków 2016, s. 136.

Stanisław Franczak, Poetycki Kraków. Ilustracje: Barbara Pietryka. Redakcja: Elżbieta Bochenek. Wstęp: Jerzy Zagórzański. Okładka i grafiki: Barbara Pietryka. Wydawca: Stowarzyszenie Twórcze Artystyczno-Literackie, Kraków 2016, s. 160.

Remigiusz Grzela, Wybór Ireny. Redakcja: Magdalena Bińkowska. Konsultacja merytoryczna: Justyna Majewska. Projekt okładki: Aleksandra Szmak. Zdjęcia na okładce: Katarzyna Kucharczuk (przód), archiwum rodzinne Ireny Waniewicz (tył). Pozostałe zdjęcia: archiwum rodzinne Ireny Waniewicz, z wyjątkiem współczesnego zdjęcia Kazika Ratajzera autorstwa Remigiusza Grzeli. Wydawca: Dom Wydawniczy PWN Sp. z o.o., Warszawa 2014, s. 352.

Dorothea Müller-Ott, Tuzin wierszy / Zwölf Gedichte. Przekład z niemieckiego i wstęp: Joanna Ziemska. Okładka na podstawie fotografii Sonji Bachmayer. Wydawca: Driesch Berlang, Drösing 2016, s. 44.

Ryszard Sidorkiewicz, Chichiku Sidor-Sana. Zebrał i z oryginału przełożył: Ryszard „Sidor” Sidorkiewicz. Redakcja: Natalia Sidorkiewicz-Stępień. Projekt okładki: Ryszard „Sidor” Sidorkiewicz. Wydawca: Janowski Klub Literacki, Gminna Biblioteka Publiczna w Janowie, Janów 2016, s. 52.

Henryk Owsianko, Czerwone kamienie. Redakcja i wstęp: Zdzisław Antolski. Projekt okładki i opracowanie graficzne: Adam Antolski. Grafiki w tekście: Andrzej Stanisławski, Henryk Owsianko. Do książki dołączono płytę CD, która jest jej nieodłączną częścią. Nagranie: MT STUDIO Paweł Kuczyński. Wiersze czyta: Dariusz Bereski. Wydawca: ADAMANT, Kielce 2016, s. 94.

(...) Zastanawiam się nad fenomenem poezji Henryka Owsianko. Jest on niewątpliwie poetą posiadającym szczególny talent wierszopisania, niemal naturalny jak śpiew ptaków. Czasem przypominają ludową poezję i muzykę, nawet tę sprzed wieków. Bowiem Owsianko unika awangardyzmu i modnych prądów literackich, jego poezja jest śpiewna i prosta, rymy są naturalne i oczywiste. Wiersz po prostu płynie jak strumień, jak obłoki na niebie. Słowa współgrają z naturą jak deszcz i śnieg, jak pory roku. Jest w tym wielka tajemnica talentu autora, jego związków z naturą. A może Tajemnica tkwi w Miłości, czerwonej jak kamienie na dnie rzeki Piławy?

(...) Ze wstępu Zdzisława Antolskiego