Marian Zembala, Spełniony. Redakcja: Jacek Lubart-Krzysica, Barbara Gruszka-Zych. Posłowie: Andrzej Walter. Okładka: zdjęcie autora, fot. K. Matuszyński. Wydawcy: Oficyna Konfraterni Poetów – 1986. Wydawnictwo i Drukarnia Towarzystwa Słowaków w Polsce, Kraków 2020, s. 46.

Jeśli lekarz ma tyle wrażliwości co Marian Zembala musi pisać wiersze. Nie nosi w nich białego, lekarskiego fartucha, ale przecież leczy nasze choroby słowem – wskazując na dobro, piękno i prawdę. A powrót cierpiącego zdrowia to dla Niego Boże Narodzenie. jestem pewna, że każdy chciałby znaleźć się pod opieką tego lekarza-poety.

Barbara Gruszka-Zych

(...) Tych kilkanaście wierszy uderza swoją prostotą. Ich lapidarność jest ich ogromną siłą w tym samym stopniu co choćby odwaga zwrócenia się i przywołania nieco niestety zapomnianej dziś postaci stańczyka, było, nie było królewskiego błazna, który ma nam wszystkim przywrócić zdrowy rozsądek. Może to jest jakiś pomysł na konflikty, deformację i karykaturalność obecnych czasów, w których hedonizm i siła przewartościowania dobra i zła, a w zasadzie ich defraudacji pojęciowej, przewróciły nam ten świat dosłownie do góry nogami.

Wreszcie dostrzegam w poezji Mariana Zembali niezwykłą świeżość spojrzenia i ukryty jeszcze potencjał przyszłej twórczości. To Autor, który absolutnie nie powiedział jeszcze ostatniego słowa, a wręcz przeciwnie – te wiersze to dopiero jak sądzę początek Jego szczerego rozrachunku literackiego z tym światem i stawiania całkiem nowych kroków na niwie choćby i poezji. Przenikliwość obserwacji codzienności, występowanie wbrew tej codzienności, jakby na przekór sztampie, zasadom i regułom, ten tlący się odwieczny bunt ku zmianie świata na lepszy, to są przecież elementarne cechy prawie każdego poety, który rzuca wyzwania nawet samemu Bogu, a potem doznaje procesu własnej ewolucji ku wyciszeniu i stateczności. (...)

Ze wstępu Andrzeja Waltera

Jan Gać, Moja Ziemia Święta. Redaktor prowadzący: Justyna Maluga. Redakcja i korekta: Ludmiła Kucharska / Manufaktura Pióra. Fotografie: Jan Gać. Opracowanie graficzne: Michał Mierzejewski. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2020, s. 332.

Książka „Moja Ziemia Święta” jest osobistym zapisem relacji zadzierzgniętych pomiędzy autorem a odwiedzanymi miej­scami biblijnymi. Opowieść otwiera garść refleksji wywołanych pobytem w Nazarecie. W oparciu o relacje ewangelistów, tradycję apostolską, dostępne źródła historyczne, autor próbuje niejako sprowokować Grotę Zwiastowania do przemówienia swymi wewnętrznymi treściami, jakże bogatymi, i jakże ważnymi w kontekście tam właśnie rozpoczętego planu zbawienia.

Towarzysząc podróży młodziutkiej Maryi, autor dociera do zacisznej, pachnącej sosnami dzielnicy Ain Karem, ukrytej wśród wzgórz pod hałaśliwą od tętna życia Jerozolima. I snuje refleksje, co tak ważnego się tam wydarzyło, a potem śladem Świętej Rodziny dociera do Betlejem.

Autor zaprasza czytelnika do powro­tu do Galilei, w okolice Nazaretu, nad piękne Jezioro Galilejskie, na galilejskie wzgórza, każe przekroczyć rzekę Jor­dan, która zawsze była rzeka graniczną. Doświadczamy fascynującej podróży po historycznych miejscach, w których warstwami odkładały się kolejne zdarzenia jakże burzliwych dziejów kraju. Przez Samarię podążamy za Jezusem do Jero­zolimy, gdzie odbyły się ostatnie akordy planu zbawienia. Nie sposób podróżować po Ziemi Świętej bez głębszej refleksji na temat Jezusowych współpracowników, apostołów i uczniów, ale też Jego kuzy­na, Jana Chrzciciela, czy adoptowanego apostoła – Pawła z Tarsu.

Podróż te odbywamy w kontekście archeologicznym i historycznym, ale też w oprawie piękna przyrody, czemu autor poświęca wiele miejsca, aby podkreślić, jak fascynująca jest ziemska ojczyzna Jezusa.

______________________

Jan Gać, historyk, podróżnik, fotografik, zafascynowany przeszłością tropi jej relikty podczas licznych podróży historycznych, archeologicznych i kulturowych w krajach basenu Morza Śródziemnego, Bliskiego Wschodu i obu Ameryk, Północnej i Południowej. Po ukończeniu studiów fotograficznych w USA wyprawy autora przybrały również charakter zdjęciowy. Z aparatem w ręku przemierza on kontynenty w poszukiwaniu reliktów dawnych kultur i cywilizacji, utrwalając w obrazach ich ślady. Jest autorem ponad dwudziestu książek, w tym czterech przewodników po Ziemi Świętej, Gracji bizantyjskiej, Rzymie i o drodze do Santiago de Compostela Szlakiem Francuskim. W różnych pismach opublikował ponad 350 artykułów z dziedziny historii, sztuki i religii. Pełną listę można znaleźć na stronie: www.jangac.com.pl

Eliza Segiet, Bardziej być. Redaktor prowadząca: Wioletta Tomaszewska. Korekta: Robert Olejnik. Okładka: Jakub Kleczowski, Piotr Karczewski. Fotografia na okładce: Piotr Karczewski. Wydawnictwo Psychoskok Sp. z o.o., Konin 2020, s. 64.

Eliza Segiet absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii. Jej  teksty można znaleźć w licznych  antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union. Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017, 2018) w Spillwords Press (USA).

Jej wiersze dwukrotnie (2018, 2019) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku w International Poetry Press Publications (Kanada). W The Poets Yearbook (2019) została nagrodzona prestiżowa nagroda Elite Writer's Status Award jako jeden z najlepszych poetów 2019 roku. Nominowana do Pushcart Prize 2019, Naji Naaman Literary Prizes 2020 oraz do Nagrody iWoman Global Awards 2020.

Poetka z wielka wrażliwością i jednocześnie mądrością trąca struny wiary, nadziei, bólu, leku, tolerancji, agresji, nienawiści, sensu istnienia. Dobiera się do miłości, poszukuje radości. Jej wiersze są niepowtarzalne. Niekiedy bardzo konkretnie rozprawiające się z życiem, a niekiedy pełne pięknej (dającej nadzieję) naiwności. Dzięki tej lekturze odbyłam poruszająca, pouczająca i niezapomnianą podróż po najgłębszych zakątkach oraz zakamarkach ludzkiego życia, człowieczych uczuć i pragnień. Pozwolę sobie zacytować zawarta w wierszu Karma myśl:

lecz ci, / którzy karmią dobrem / dotrą najdalej

Ewa Wencel, aktorka, scenarzystka, m.in. „Czasu honoru”, dr sztuk teatralnych

Jako czytelnik odkryłem, że poezja Elizy Segiet jest wnikliwa. Jej delikatny ton narracji hipnotyzuje w sposób, jaki utrzymuje równowagę jej poetyckiego wyrazu, ujawniając różne punkty widzenia człowieczeństwa, których doświadczyła. Sadze, że jej wiersze dają podstawę głębokiej kontemplacji, refleksji i introspekcji.

William S. Peters Sr. – poeta, pisarz, wydawca

Hedwig Piotrowski-Manz, Sztuka stawiania baniek. Podstawy. Wykonanie. Naturalne metody leczenia. Tłumaczenie: Joanna Kmiecik, Lingua Lab. Korekta: Lidia Ciecierska. Projekt okładki: Oficyna Wydawnicza Edytor.org. Fotografia na okładce licencjonowane przez © Despositphotos. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2020, s. 256.

Od ponad trzydziestu lat zajmuję się wyłącznie medycyną naturalną, a zwłaszcza sztuką stawiania baniek i dowiodłam, że ta metoda leczenia pomaga wrócić do zdrowia bardzo wielu ludziom, bez ryzyka działań niepożądanych.

Hedwig Piotrowski-Manz

Jolanta Michna, Miłość z szuflady. Redakcja i projekt okładki: Kazimierz Linda. Wstęp: Zdzisław Antolski. Motyw na okładce: Mieczysław Sienkiewicz. Nakład autorski, Wysoka k. Łańcuta 2020, s. 70.

Jolanta Michna. Urodzona w Łańcucie, mieszka w Wysokiej koło Łańcuta. Absolwent­ka Wyższej Szkoły Prawa i Admininstracji oraz Wyższej Szkoły Zarządzania w Rzeszo­wie. Natchnienie do pisania wierszy czerpie z codzienności, obserwując życie z dnia na dzień. Uwielbia górskie wędrówki, pośród dzi­kiej, nieokiełzanej przyrody. Zadebiutowała wierszami w almanachu W Twoich oczach. Autorka kilkunastu zbiorów poetyckich. Niektóre z tomików przeznaczyła na cele charytatywne. Swoje wiersze publikuje również w licznych antologiach, almanachach, zeszytach lite­rackich czy czasopismach regionalnych, ogólnopolskich i polonijnych. Laureatka konkursów literackich. Z okazji 10 rocznicy śmierci Jana Pa­wła II, Tygodnik Niedziela nagrał klip z jej wierszem Tamtego dnia. Wier­sze poetki czytane były na antenie Radia Fara. Autorka aktywnie uczest­niczy w spotkaniach promujących poezję. Jest członkinią Łańcuckiej Gru­py Twórczej Inspiratio działającej przy Centrum Kultury Gminy Łańcut. Wy­różniona w „Wrzecionie 2020”.

Jolanta Michna to poetka już doświadczona, mająca w swoim dorobku literackim wiele zbiorów wierszy, mówiących o sensie życia i obrazujących naszą współ­czesność. Jednak zbiorek wierszy, który teraz przed­stawiam czytelnikom, poświęcony jest wyłącznie te­matowi miłości. [...]

(Zdzisław Antolski)

Roman Bolczyk, Templariusze. Fenomen, który przetrwał. Projekt okładki: Roman Bolczyk. Wydawnictwo KOS s.c., Katowice 2019, s. 400.

Nieuczciwy proces inkwizycyjny templariuszy i likwidacja zakonu miały ich zepchnąć w otchłań czasu i skazać na wieczne zapomnienie. Bohatersko ginęli na torturach lub konając w lochach. Kiedy już wydawało się, że świeca ich dziejów dopaliła się wraz z łuną stosów, okazało się, że niektórym z nich udało się wcześniej zbiec ze skarbem, odpływając z La Rochelle do Portugalii i Szkocji. Znajdujemy tam ślady ich obecności, między innymi w Tomar i w Rosslyn. Waleczny duch i tajemnicze umiejętności zawiodły templariuszy na oceaniczne szlaki. Wyruszyli w nieznane. Na żaglach odkrywców Nowego Świata widniał ich krzyż. Czy dotarli do Wyspy Dębów? Ich spektakularne losy sprawiły, że przetrwali w naszej pamięci. O tym właśnie jest ta opowieść.

Autor, były prokurator, za opracowanie pod tytułem „Templariusze fenomenem z mroków średniowiecza” otrzymał Nagrodę Internautów w kategorii „Okiem Badacza” za Najlepszą Książkę Historyczną w edycji 2013, którą wręczono mu podczas Międzynarodowych Targów Książki w Warszawie. Zdopingowany tym wyrazem uznania dla mozolnych poszukiwań prawdy o templariuszach poszerzył swe spojrzenie o zbadanie ich spuścizny i tego co z niej przetrwało. Rzucił światło na ich naśladowców, kontynuatorów, wolnomularzy, masonerię i tych którzy podjęli pochodnię pamięci o nich. W demaskatorski sposób rozprawia się nadużyciami w tej materii. Owoce tych prac Państwu przedkłada z nadzieją na pasjonującą lekturę.