ARCHIWUM NOWOŚCI KSIĄŻKOWYCH

Nowości książkowe

Stanisław Kalisz, Syberyjski trans. Cz. I: Mój tatuś kat i inne reportaże. Redakcja i korekta: Justyna Maluga. Projekt okładki: Igor Morski. Na okładce wykorzystano zdjęcie autorstwa Romualda Koperskiego. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2017, s. 372.

Syberyjski trans jest opowieścią i najrozleglejszej krainie największego państwa na świecie. Autor w swych licznych podróżach po drogach i bezdrożach podąża śladami naszych zesłańców, stalinowskich więźniów, jeńców ostatniej wojny, ale także dobrowolnych i przesiedleńców. Ale Trans to nie tylko historia. Czytelnik zachłyśnie się przyrodą, odkryje tajemnice legalnego i szemranego biznesu związanego z kawiorem, wydobyciem złota, przyjrzy się skutkom pieriestrojki, pozna uczynnych, gościnnych Rosjan, Sybiraków i trafi na przeróżne, bardzo podejrzane typy. Lektura Syberyjskiego transu, książki o rosyjskiej duszy, jej na wskroś azjatyckich genach, z pewnością pomoże zrozumieć ostatnie wydarzenia za naszej wschodniej granicy.

Staszek Kalisz, z którym przyjaźnię się od wielu lat, wie, co mówi i podobnie jak ja uległ działającej jak magnes tajemniczej syberyjskiej sile uzależnienia od przyrody i tamtych ludzi. W przeciwieństwie do niektórych polityków czy publicystów na temat naszego sąsiada nie wygaduje głupstw, nie podąża za modą, zachowuje dystans.

W Transie znajdziecie historię i teraźniejszość, włos zjeży się na waszych głowach, ciarki przejdą po plecach, ale wpadniecie także w sytuacje wesołe, czysto komediowe. W poszukiwaniu sedna, istoty „rosyjskiego ducha” dotrzecie z autorem do miejsc najodleglejszych, a nawet zamkniętych dla własnych obywateli tamtego państwa.

Romuald Koperski (podróżnik i autor książek)

Stanisław Kalisz urodził się w 1957 roku. Jest filmowcem, dokumentalistą, autorem wielu filmów i reportaży o Rosji, m.in.: Sołowki - początki Gułagu, Kanał Stalina, Mój tatuś kat (o mieszkającej na Syberii córce Jeżowa), Kołyma na dnie życia (o najcięższych łagrach północno-wschodniej Syberii).

Andrzej Katzenmark, De opera litteraria. Twórca – dzieło – czytelnik. Projekt okładki: Marta Damasiewicz. Ilustracja: Robert Castillo | Depositphotos.com. Wydawnictwo Naukowe Katedra, Gdańsk 2017, s. 196.

W porze magicznych znaków. Almanach XXVII Międzynarodowej Galicyjskiej Jesieni Pogórza 2017. Opracowanie redakcyjne: Andrzej Grabowski. Opracowanie plastyczne, grafiki i projekt okładki: Artur Grabowski. Redaktor współpracujący: Andrzej Żmuda. Tłumaczenia: Anna Łagoda-Casandri, Kazimierz Burnat, Andrzej Grabowski, Włodzimierz Hramatiuk, Włodzimierz Stockman, Géza Cséby, Marcel Weyland. Fotografie: Tom Koprowski, Krystyna Konecka, Grażyna Grabowska oraz Archiwum Magazynu „Iskra”. Wydawca: Magazyn Literacko-Publicystyczny „Iskra”, Kąśna Dolna 2017, s. 144.

Jerzy Beniamin Zimny, Księga wyjść. Redakcja i korekta: Anna Olsztyn-Patyk. Opracowanie graficzne i projekt okładki: Joanna Pakuła. Wizerunek autora na podstawie fotografii Bożeny Zimny ze zbiorów autora. Wydawnictwo Miejskie Posnania, Poznań 2017, s. 60.

Jerzy Beniamin Zimny

Urodzony w 1946 r. Poeta, prozaik, krytyk i recenzent, historyk poezji polskiej. Mieszka w Poznaniu. Debiutował w 1970 r. w piśmie studenckim „Merkury". Wyróżniany i nagradzany w konkursach poetyckich, m.in.: w konińskim Milowym Słupie (1976), poznańskiej Zielonej Wazie (1977) i Turnieju Wierszy o Poznaniu i Wielkopolsce (1981). W latach 1971-1975 był członkiem Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy. Dwukrotnie, w 2007 i 2010 r., był nominowany do nagrody głównej ogólnopolskiego konkursu im. Kazimierza Ratonia w Olkuszu, a w 2012 r. do Lubuskiego Wawrzynu Literackiego za wydany rok wcześniej tom Rubinosa. Swoje wiersze publikował w prasie literackiej („Nadodrze", „Nurt", „Literatura", „Kamena", „Fraza" „Znaj", „Okolica Poetów", „sZAFa") i w prasie regionalnej. W latach 1976-1989 współpracował z wymienionymi tu pismami w zakresie recenzji literackich, specjalizując się w debiutach poetyckich i nie tylko. Juror wielu konkursów poetyckich organizowanych w kraju. Promotor młodej poezji polskiej.

Publikacje w antologiach i almanachach: Moment wejścia. Almanach młodej poezji Ziemi Lubuskiej (1976), Którzy pamiętali słońce (1981), Arka (2005), Umajona Mława (2012), I wspomnisz, i pomyślisz o mnie (2011), a także w zbiorach poetyckich ukazujących się cyklicznie: „Miejsce Obecności. Stowarzyszenie Pisarzy Sopotu" (2010, 2011, 2012, 2013), „38. Międzynarodowy Listopad Poetycki" (2015) czy za granicą - jego utwory były tłumaczone na język grecki, niemiecki, rosyjski, białoruski, ukraiński, szwedzki i francuski. Wymieniony w Leksykonie pisarzy lubuskich 1961-2011 wydanym z okazji 50. rocznicy powstania zielonogórskiego oddziału Związku Literatów Polskich. Autor sześciu tomów poezji, powieści Gromnica i szkiców literackich Dzieci Norwida. W przygotowaniu Róże z Montreux - kolejna powieść.

Bogusław Chmiel, Dotyk światów. Projekt okładki: Małgorzata Borsukiewicz, Galeria Malarstwa w Pile. Zdjęcie na IV stronie okładki: Marcin Chmiel. Seria wydawnicza LIBRA, nr 79, Związek Literatów Polskich Oddział w Poznaniu, Poznań 2017, s. 48.

Marta Fox, Lacrimosa. Redaktor tomu: Patrycja Purgał. Opracowanie, projekt graficzny i projekt okładki: AN.ART.IA Project. Na okładce wykorzystano fragment rękopisu Mozarta pt. Lacrimosa. Wydawnictwo Eperons-Ostrogi, Kraków 2017, s. 62.

Tymoteusz Karpowicz twierdził, że poezja Marty Fox przenosi tradycję miłości i śmierci Haliny Poświatowskiej do następnego poziomu, bo porusza tematy bliskie kobietom dojrzałym, posiadającym wiedzę życiową i doświadczenie. Lacrimosa jest tego kolejnym potwierdzeniem, prowadzi przez piekło, a mimo to jest pełna nadziei.

Anna Gąsienica Byrcyn, Chicago

Zadziwia mnie wciąż odnawiająca się, błyskotliwa i zadziorna, energia poetycka Marty Fox, autorki, którą już nieodwołalnie i na stałe skojarzyłem z prozą. Narracje, pieśni, spostrzeżenia, migawki -wszystko to układa się w sugestywną całość, w której obok energii opowieści ważna jest medytacja nad przemijaniem, miłością, sensem życia, nad tym, co tracimy i nad tym, co w paradoksalny sposób zyskujemy. Mało który powrót do pisania wierszy bywa aż tak udany.

Karol Maliszewski

Wiesław Prastowski, Optimus et Maximus. [Wiersze i eseje]. Opracowanie graficzne i zdjęcia: Robert Błaszak. Nakład autorski, Wrocław 2017, s. 118.

Wiesław Prastowski, lekarz-poeta, zrzeszony w Związku Literatów Polskich i Polskiej Unii Lekarzy Pisarzy, jest autorem tomików wierszy: Zostawić ślad (1996), Wejść w ciszę (1999), Człowiek potrzebuje człowieka (2001), Między świtem a zmierzchem (2003), Dotyk muzy (2004), Smakowanie czasu (2007), Obrazy słowem malowane (2009) oraz Ars longa, Vita brevis (2015).

Poza pracą zawodową interesuje się historią, muzyką i literaturą oraz pracuje społecznie. Należy do Związku Literatów Polskich i Polskiej Unii Lekarzy Pisarzy. Brał aktywny udział w 11. edycjach Międzynarodowego Festiwalu Poezji „Poeci bez granic” w Polanicy-Zdroju. Utwory poetyckie były drukowane w czasopismach polonijnych w Australii, Nowej Zelandii i Ukrainie oraz w czasopismach literackich „EuroArt" i w „Przeglądzie Kulturalnym”.

Wiersze są wyrazem wrażliwości, zapisem przeżywania świata, odczuwania tajemnic bytu, sensu istnienia, relacji zdarzeń z przeszłości i teraźniejszości, zadziwiają nieoczekiwanym przedstawieniem problemów, zdumiewają zadumą i refleksją nad ludzkim losem.

Eseje opowiadają o sprawach z pogranicza medycyny, kultury i próbują dojść do istoty człowieczeństwa.