Karol Samsel, Inwalida intencji. Studia o Norwidzie. Wydawnictwo Naukowe Semper, Warszawa 2017.

Metafora inwalidztwa intencji została skonstruowana przez Cypriana Norwida, gdy ten miał 29 lat. W rozprawce Jasność i ciemność adresowanej do Augusta Cieszkowskiego i Zygmunta Krasińskiego, która to określenie zawiera, znalazło się niemało innych od‐Norwidowskich, autocenzurujących bądź nawet poniżających siebie peryfraz. Autor dopiero co ukończonego Promethidiona miał choćby i takie oto życzenie, ażeby nazywać siebie „kuglarzem, nieukiem, wariatem Słowa, które opiewał pieśniami”.

W wizerunku inwalidy intencji zgromadzone zostało wiele ważnych mitów osobowych związanych z Norwidem: figur ostentacyjnego zrzeczenia się swojego miejsca, ostatecznej kapitulacji, rezygnacji, odmowy, odstąpienia, które modelowały jego odbiór i określały charakter jego twórczości. Ostatecznie, to inwalidztwo intencji skutkuje tym, że Norwid trwale przekształca instytucję literackiego świadka historycznego pochodu ku nowoczesności w Europie. Jest bowiem świadkiem wyjątkowym, antyświadkiem, na tyle subtelnym, że nie tyle neguje to, co widział, lecz – wikła swoje świadectwo w sprzeczności, czyni z nich na pół werbalną, na pół metafizyczną zagadkę. Jak gdyby swoje świadectwo usiłował zarówno legitymizować, jak i zakwestionować, a przynajmniej poddać pod wątpliwość. Wypowiedzieć, lecz uniemożliwić zarazem jego rozpowszechnienie. Uczynić to świadectwo idiomatycznym, niepowtarzalnym, nieraportowalnym.

Karol Samsel (ur. 1986) – doktor, historyk literatury, poeta. Adiunkt w Instytucie Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Autor monografii Norwid – Conrad. Epika w perspektywie modernizmu (2015). Współredagował tomy prac poświęconych Norwidowi, Fredrze i poetom-studentom podziemnego Uniwersytetu Warszawskiego: Hieroglifem zapisane. Cyprian Norwid (2012), Uniwersalność komizmu. Aleksander Fredro w dwieście dwudziestą rocznicę urodzin (2015) i Poeci-studenci podziemnego Uniwersytetu Warszawskiego wobec romantyzmu (w przygotowaniu). Publikował swoje teksty w „Pracach Filologicznych”, „Studiach Norwidianach” oraz w „Yearbook of Conrad Studies (Poland)”. Członek Polskiego Towarzystwa Conradowskiego, badacz życia i twórczości Wandy Karczewskiej. Ukończył też (2012) studia magisterskie w Instytucie Filozofii UW, złożywszy egzamin dyplomowy na podstawie pracy Semantyka znaków przestankowych wobec analizy semantyczno-kategorialnej Kazimierza Ajdukiewicza. Redaktor działu esejów i szkiców kwartalnika literacko-kulturalnego „eleWator”. Autor tryptyku poetyckiego Trzy pogrzeby (2014-2016).

Alicja Tanew, Noc w mrowisku czyli leśna przygoda Honoraty. Bajka z piosenkami w wersji teatralnej. Projekt okładki, ilustracje i układ graficzny: Alicja Tanew. Wydawca: Fundacja Sceny ATA, Wydanie II uzupełnione, Kraków 2017, s. 40.

Przedstawiamy Państwu bajkę niezwykłej urody, mądrą i wzruszającą, pisaną wierszem w wersji teatrzyku z piosenkami. Bajką mogą znakomicie bawić się dzieci w szerszym gronie lub też może być przytulanką przed snem, czytaną dzieciom przez rodziców, żeby potem przyśnił się im zielony, rozśpiewany las.

Alicja Tanew, poetka, kompozytorka, radca prawny, autorka bajek z piosenkami. Prowadzi w Krakowie własna piwnicę „Scena ATA”, czym zaznaczyła na stałe swoje miejsce na mapie artystycznej Krakowa. Wielokrotna finalistka Przeglądu Piosenki Autorskiej „OPPA”.

Odznaczona Srebrnym Medalem Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego w Po¬znaniu „LABOR OMNIA VINCIT” za Krzewienie Idei Pracy Organicznej, odznaka „Honoris Gratia” od Prezydenta M. Krakowa J. Majchrowskiego, „Nagroda Pracy Organicznej im. M. Konopnickiej” za zasługi dla kultury polskiej, Nagroda im. Klemensa Janickiego „IANICIUS” za oryginalną twórczość literacka i artystyczna, „ZŁOTĄ ODZNAKĄ PROMETEUSZA” przez Kapitułę Fundacji Prometeusz Pro Publico Bono na największym w Małopolsce charytatywnym balu dla dzieci. Członek ZLP, ZAKR, SteN, STAL oraz Stowarzyszenia Poetów Świata „Poetas Del Mundo”. Premiera „Nocy w Mrowisku, czyli leśnej przygody Honoraty” odbyła się w 2002 roku w teatralnej piwnicy Hotelu „Elektor” przyjęta przez dzieci z wielką radością i zaciekawieniem.

Alicja Tanew, Zaczarowany fortepian. Krakowska bajka z piosenkami. Projekt okładki i rysunki ulic: Dorota Kazimiera. Ilustracje bajkowe: Anna Żebracka-Prus. Wydawca: Fundacja Sceny ATA, Kraków 2017, s. 36.

Alicja Tanew, poetka, kompozytorka, radca prawny, autorka bajek z piosenkami. Prowadzi w Krakowie własną piwnicę „Scena ATA”, czym za¬znaczyła na stałe swoje miejsce na mapie artystycznej Krakowa. Wielokrotna finalistka Przeglądu Piosenki Autorskiej „OPPA”.

Odznaczona Srebrnym Medalem Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu „LABOR OMNIA VINCIT” za Krzewienie Idei Pracy Organicznej, odznaką „Honoris Gratia” od Prezydenta M. Krakowa J. Majchrowskiego, „Nagrodą Pracy Organicznej im. M. Konopnickiej” za zasługi dla kultury polskiej, Nagrodą im. Klemensa Janickiego „LANICIUS” za oryginalną twórczość literacką i artystyczną, Nagrodą Ekspresjonistyczną im. Tadeusza Micińskiego „Feniks 2017”, „ZŁOTĄ ODZNAKĄ PROMETEUSZA” przez Kapitułę Fundacji Prometeusz Pro Publico Bono na największym w Małopolsce charytatywnym balu dla dzieci. Należy do ZLP, ZAKR, SteN-u, STAL-u oraz Stowarzyszenia Poetów Świata „Poetas Dei Mundo”.

Ryszard Wasilewski, Płatki i kolce. Opracowanie redakcyjne: Ryszard Wasilewski. Projekt okładki i rysunki: Sławomir Łuczyński. Wydawnictwo Astra, Łódź 2017, s. 100.

Tadeusz Biedzki, Ostatnie srebrniki. Redaktor prowadzący: Justyna Maluga. Redakcja i korek-ta: Janina Małas. Opracowanie graficzne: Michał Mierzejewski. Projekt okładki: Agencja Reklamowa Pixella. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2017, s. 224.

W tureckiej części Nikozji żona autora kupuje starą, drewnianą szkatułkę. Trzy miesiące później w kościele w Barcelonie zamordowany zostaje kapłan. Co łączy te dwa fakty? Jaki jest ich związek z wydarzeniami w Jerozolimie sprzed dwóch tysięcy lat? I dlaczego skutkują aktami terrorystycznymi we współczesnej Europie? Jaką rolę odgrywa w nich założony w 2012 roku w Hiszpanii Zakon Piłata i Judasza? Próba rozwiązania tych zagadek okaże się śmiertelnie niebezpieczna.

Autor - wzorem Dana Browna i Umberto Eco - po mistrzowsku prowadzi nas przez zaułki historii, pokazując, jak wydarzenia z przeszłości wpływają na jej bieg, wywołują tragiczne skutki w ciągu dwóch tysięcy lat i powodują śmiertelne zagrożenie dla współczesnych Europejczyków. Historia, sensacja i kryminał w jednym.

Krzysztof Błażyca, Krew Aczoli. Dziesięć lat po zapomnianej wojnie na północy Ugandy. Spotkania z ofiarami Bożej Armii Oporu i wojsk rządowych. Redakcja i korekta: Anna Gądek. Opracowanie graficzne: Monika Juroszek. Projekt okładki: Krzysztof Błażyca, Monika Juroszek. Na okładce: Severino Lukoya, zdjęcie Krzysztof Błażyca. Dziecko z IDP camp, zdjęcie Elio Croce. Fotografie w środku: Krzysztof Błażyca oraz Elio Croce, Francis Dewez, Otto Katto Asimwe, Wojtek Mmale Ulman, David Okullu. Mapa na stornie 11 – Mark Dingemanse. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2017, s. 320.

Wojna zawsze jest straszna, ale w Afryce straszniejsza. Potwierdza to świetna książka Krzysztofa Błażycy o ponad dwudziestoletniej, okrutnej i mało znanej wojnie w Ugandzie. Wstrząsająca i piękna zarazem.

Tadeusz Biedzki, W piekle eboli, Dziesięć bram świata

Czytając „Krew Aczoli”, miałem wrażenie, że stanowi ona doskonałe dopełnienie „Nocnych wędrowców” Wojciecha Jagielskiego i „Dzieci-żołnierze. Kalami idzie na wojnę” Giuseppe Corrisiego. To właśnie wyniki bezpośrednich rozmów, w formie wywiadów pogłębionych są największą wartością publikacji.

dr hab. Andrzej Polus, P{olskie Centrum Studiów Afrykanistycznych