Nowości książkowe

Stanisława Pudełkiewicz, Ksiądz Gabriel i życie czyli filozofia według maluczkich. Projekt okładki: Mariusz Czak. Opracowanie redakcyjne: Jerzy Dobrzański. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 2015, s, 500.

 

 

Ksiądz Gabriel i życie to mądra, wielowątkowa i dobrze napisana książka o poplątanych ludzkich losach, uwikłanych w różnorakie antynomie, sprzeczności, dylematy moralne, polityczne, kulturalne, a zwłaszcza natury religijnej. Toczą się one gdzieś w Malinówce, małej społeczności lokalnej, w której ks. Gabriel swoją postawą, zachowaniem i konkretnym działaniem odmienia i upodmiotawia znajdującego się na rozdrożach, zagubionego, szukającego sensu istnienia człowieka.

Książka pobudza do myślenia nad kondycją i złożonością ludzkiej egzystencji.

 

Stanisława Jarmakowicz, Ziarna przeszłości. Projekt, redakcja, ilustracje na okładce: Stanisława Jarmakowicz. Współpraca redakcyjna: Wiesława Siemaszko-Zielińska. Zdjęcie autorki: Kamila Staniszewska. Nakład autorski, bez miejsca wydania 2015, s. 60.

 

 

Stanisława Jarmakowicz urodziła się w Drohobyczu. Mieszka w Bolesławcu. Jest absolwentką matematyki Uniwersytetu Wrocławskiego. Wydała tomiki poetyckie: Rytm serca (2006), Zatrzymać chwile (2007), Kolory życia (2008), Podobni ptakom (2009), Dotyk czasu (2011), Głębia ciszy (2013), Porywy wiatru (2014), Wiersze wybrane (2014).
Za wiersze otrzymywała nagrody i wyróżnienia w konkursach. Publikowała je w licznych almanachach. W 2011 r. została uhonorowana nagrodą Niemieckiego Związku Pisarzy we Frankfurcie za utwór Zerbrochener Krug, który zamieszczono w antologii KLEIST & ICH. Należy do klubów literackich: W Cieniu Lipy Czarnoleskiej, Jeleniogórskiego Klubu Literackiego oraz Stowarzyszenia Autorów Polskich. Oprócz poezji zajmuje się malarstwem. Namalowała przeszło 200 obrazów.
Książka zbiorem opowiadań. Każde z nich kończy się wierszem, który w ogrodzie wspomnień staje się kwiatem ziarna przeszłości.

Ryszard Wróbel, Eugeniusz Potok-Łada (1894-1915). Urodzony w Łasku żołnierz I Kompanii Kadrowej, uczestnik bitwy pod Rokitną w setną rocznicę śmierci. Ilustracja na I stronie okładki: obraz Wojciecha Kossaka Szarża pod Rokitną. Zdjęcie na IV stronie okładki: pomnik poświęcony ułanom poległym pod Rokitną, znajdujący się w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim. Współpraca: Stowarzyszenie „Las Kolumna”. Nakład autorski, Łask 2015, s. 16.

 

 

Publikacja, którą Państwu przedstawiam, powstała z wielu powodów. W ubiegłym roku święciliśmy 100. rocznicę wymarszu z Krakowa do Kielc I Kompanii Kadrowej, pierwszego od czasów powstania styczniowego oddziału wojska polskiego, który wystąpił zbrojnie przeciw carskiej Rosji, by wskrzesić niepodległą Polskę. W tym roku, 13 czerwca, również mija wiek od ważnej z wielu powodów bitwy pod Rokitną, a już niedługo obchodzić będziemy 100-lecie odzyskania przez Polskę niepodległości. Książka przedstawia sylwetkę Eugeniusza Potok-Ładę urodzonego w Łasku, który w sposób świadomy podjął walkę o wolność naszego kraju już na początku I wojny światowej i był uczestnikiem dwóch pierwszych wymienionych wydarzeń.

 

Ryszard Wasilewski, Szpilki i szpikulce. Projekt okładki i ilustracje: Sławomir Łuczyński. Wydawnictwo Intrograf, Łask 2015, s. 92.

 

 

Jest to zbiór świetnie napisanych aforyzmów i krótkich utworów satyrycznych Ryszarda Wasilewskiego, świetnie zilustrowanego rysunkami Sławomira Łuczyńskiego.

Ryszard Wasilewski – poeta, satyryk, aforysta – urodził się 25 marca 1938 roku w Kolumnie. Ukończył Wydział Prawa i Administracji UŁ. Jego utwory publikowane są w krajowych pismach literackich, antologiach oraz na portalach internetowych w Polsce i w Australii. Wiersze i aforyzmy były przekładane na język serbski i słowacki. W Rumunii ukazał się wybór jego wierszy i aforyzmów. Zdobywał nagrody w wielu konkursach poetyckich – w tym o Rubinową Hortensję i Złotą Buławę Hetmańską oraz satyrycznych, w tym tak prestiżowych jak: –im. St. J. Lecą, o Grudę Bursztynu, czy Statuetka Stolema. Autor sześciu książek zawierających utwory liryczne oraz limeryki, fraszki, wiersze satyryczne i aforyzmy.

 

Marian Janusz Kawałko, Osuwisko. Wiersze dawne i nowe. Projekt okładki Grzegorz Gwardiak. Wydawnictwo Polihymnia Sp. z o.o., Lublin 2015, s. 172 + płyta.

 

Marian Janusz Kawałko ur. w Rybiem pow. chełmski, poeta, tłumacz, krytyk literacki, publicysta, naukowiec-regionalista, sprawny organizator oświatowy, posiadający wielostronne zainteresowania. Ukończył studia magisterskie w SGGW w Warszawie (praca magisterska nagrodzona nagrodą I stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki – 1971). Odznaczenia : Zasłużony Działacz Kultury (1970), Złoty Krzyż Zasługi (1980), Zasłużonemu dla Lublina (1984), Medal KEN (1994), Za Zasługi dla Lubelszczyzny (2007) Krzyż Kawalerski OOP (1998), Medal Wojewody Lubelskiego (2009).

Wydanie jubileuszowe z okazji 50-lecia prasowego debiutu poetyckiego i 40-lecia poetyckiego debiutu książkowego Autora. Zbiór wierszy dawnych i nowych wraz z płytą CD, która zawiera recytację 30 wybranych wierszy.

Słowem rozkołysany ogród. Almanach XII Poetyckich Ogrodów w Limanowej. Redakcja Marek Jerzy Stępień. Projekt okładki Krystyna Stępień. Wydawca: Marek Jerzy Stępień, Limanowa 2015, s. 74.

 

 

Antologia uczestników XX Poetyckich Ogrodów w Limanowej. Marek Jerzy Stępień od 12 lat boryka się z problemami organizowania kolejnych edycji festiwalu i pomimo wielu przeszkód udaje mu się doprowadzić imprezę do końca. Trzeba wiele zapału, siły woli i zaangażowania, żeby praktycznie z niczego stworzyć mały świat poetyckiej egzystencji, która jasno świeci na kulturalnej mapie Limanowej i regionu.

 

Leszek Żuliński, Suche łany. Zdjęcie autora Zofia Mikuła. Zdjęcie na okładce Anna Weronika Kos, Na krawędzi. Redakcja Andrzej Liskowacki. Projekt graficzny serii, projekt okładki Paweł Nowakowski. Wydawnictwo FORMA, Szczecin-Bezrzecze 2015, s. 68.

 

 

Poetyckie powroty do źródeł bywają obciążone sentymentalizmem, a ich liryczny ton tak wysoki, że aż fałszywy. Żuliński powraca inaczej: jego podróż w głąb czasu – do miejsc i ludzi swojego dzieciństwa i młodości – do samego siebie z tamtych lat – to swego rodzaju poetycki reportaż, pisany niemalże prozą, pełen realistycznych szczegółów i drobiazgów rzeczywistości. To odtworzony po wielu latach pamiętnik wyobraźni, w którym największą wagę zyskują – czy może właśnie odzyskują – rzeczy czasem najbłahsze, a symbolem spełnionego szczęścia bywa nie tylko próg miłosnej inicjacji, ale i zupa pomidorowa w domu babci. Bo to również – dokonywane z perspektywy ostatecznej – obrachunki z czasem, który uczy nas smakowania chwil, doznawania życia w każdym jego wymiarze. Dlatego choć nie ma w tych wierszach czułostkowości, a drżenie serca bywa leczone żartem, autoironią, to ich lekturze towarzyszy wzruszenie. I emocje, które są wspólne dla wszystkich powrotów, tym piękniejszych, im bardziej niemożliwych.

Artur Daniel Liskowacki