Stefan Jurkowski, Obcy jestem. Redaktor: Stanisław Nyczaj. Opracowanie typograficzne, projekt okładki oraz kolaże: Irena Nyczaj. Opracowanie komputerowe: Paweł Nyczaj. Zdjęcie autora: Maria Gibała. Oficyna Wydawnicza STON 2, Kielce 2020, s. 98. 

Świat kultury czasów Polski Ludowej. Redakcja naukowa: prof. Maria Szyszkowska. Wydawnictwo „Kto jest kim”, Warszawa 2020, s. 314.

W ubiegłym roku zorganizowałam w Nałęczowie, w pensjonacie „Ewelina”, ko­lejną konferencję, tym razem na temat kultury w Polsce po drugiej wojnie świato­wej. Impulsem przyspieszającym przygotowanie tej książki do druku było pytanie mojej studentki. Po wykładzie na Uniwersytecie Warszawskim (ostatnim przed wybuchem epidemii), poprosiła mnie o wyjaśnienie sprzeczności między obra­zem Polski Ludowej w mediach jako „czarnej dziury”, czasów głodu, kolejek oraz octu na pustych pólkach a oglądanymi przez nią arcydziełami filmowymi, które powstały w tamtych czasach oraz wydanymi wówczas znakomitymi dziełami lite­rackimi.

Przemiany w Polsce Ludowej były w dużej mierze realizacją Radomskiego Pro­gramu Polskiej Partii Socjalistycznej, a więc współzałożonej przez Józefa Piłsudskiego. Program ten został uchwalony na XXIV Kongresie w Radomiu, 2 lutego 1937 roku. Jako cel fundamentalny przyjął wyzwolenie Polski z „jarzma gospo­darki kapitalistycznej”, a zatem powszechny dobrobyt społeczeństwa – a nie zysk osiągany przez jakąś grupę osób.

Książka niniejsza przybliża wybrane obszary kultury czasów PRL. Na całość niniejszej książki zbiorowej składa się wprowadzenie złożone z dwóch rozdziałów oraz pięć tematycznie wyodrębnionych części i aneks, który może przyczynić się do głębszego zrozumienia, że komunizm – podobnie jak socjalizm – jest ideą zróżnicowaną, że funkcjonują rozmaite teorie, a zrealizowana była jak dotąd tyl­ko jedna z teorii socjalizmu.

Moje spojrzenie na osiągnięcia kulturowe czasów Polski Ludowej odbiega od ocen obecnie funkcjonujących w Polsce. Jest obiektywne, bowiem stanowi rezul­tat przezwyciężenia w sobie urazów wywołanych doznanymi w tamtych czasach restrykcjami, dla opisu których nie ma tu miejsca.

prof. Maria Szyszkowska

Elżbieta Ruman, Lecznicza moc natury według Hildegardy z Bingen. Teresa Stachura, Przepisy kuchni pachnącej ziołami. Redakcja: Oficyna Wydawnicza Edytor.org. Opracowanie graficzne: Lidia Ciecierska. Ilustracje: Obrazy licencjonowane przez Depositpho-tos.com. Fotografie: Krzysztof Mania. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. Z o.o., Pelplin 2020, s. 216.

„Nie ma chorób nieuleczalnych”. To odważne stwierdzenie belgijskiego lekarza, dr. Luisa van Heckena, praktykującego od ponad dwudziestu lat wyłącznie w oparciu o zalecenia św. Hildegardy z Bingen, zmieniło życie autorki książki i tysięcy osób sięgających po leczniczą moc natury.

Elżbieta Ruman poświęciła kilkanaście już lat na pogłębianie wiedzy z zakresu naturalnej medycyny Hildegardy z Bingen. Do­świadczenie w stosowaniu w swojej kuchni roślin wskazanych przez świętą mniszkę, graniczące z cudem powroty do zdrowia setek osób i dwuletnie studia medycyny hildegardowej w Niem­czech pozwoliły jej stworzyć ten niezwykły poradnik.

To pierwsza książka z cyklu „Akademia Hildegardy z Bingen”, przybliżająca tak cenne podstawy wiedzy, jak i konkretne tera­pie i przepisy. Pachnącym zakończeniem publikacji są przepisy hildegardowej kuchni, pozwalające wcielić w codzienność odżywianie, które leczy, odmładza i daje radość życia.

Elżbieta Ruman – dziennikarka i publicystka. Autorka wielu programów: telewizyjnych i filmów oraz audycji radiowych. W swojej reporterskiej pracy szuka dobra i stara się je ukazywać światu. Od 2006 roku, zafascynowana dziełem św. Hildegardy z Bingen, kroczy jej śladami, aby zgłębiać i przekazywać niezwykłą wiedzę tej średniowiecznej Doktor Kościoła. Jest założycielką Centrum św. Hildegardy z Bingen w Józefowie – jednego z niewielu w Polsce miejsc, gdzie można znaleźć nie tylko wszelkie opisywane przez Hildegardę specyfiki, ale też zakosztować jej wiedzy poprzez konsultacje z terapeutami hildegardowymi, oczyścić organizm dzięki tygodniowym postom, uzyskać „paszport na zdrowe życie”.

Zbigniew Wilczyński, Fala zero. Posłowie: Grzegorz Bazylak. Redakcja: Zbigniew Joachimiak. Projekt okładki: FŚL. Na okładce wykorzystano przetworzone zdjęcia Sybil Storie. Wydawca: Fundacja Światło Literatury, Gdańsk 2020, s. 424.

Pozostająca przez 20 lat. w maszynopisie powieść Zbigniewa Wilczyńskiego, „Fala zero", zawiera unikalny w polskiej literaturze opis kształtowania się i ewolucji odkrytych przez Anthony Giddensa „jednostkowych mechanizmów refeksyjności", które odnoszą się także do rozmaitych specyficznych form przemocy stosowanych w warunkach instytucjonalnej opresji.

Perypetie młodego żołnierza z przymusowego poboru w połowie lat 70. XX wieku, bohatera dziejącej się w szczecińskich realiach powieści „Fala zero", ukazują jak toczący się wokół niego nieuchwytny proces akumulacji kapitału niechęci, odwetu i agresji, który przyczynia się nieustannie do dezintegracji rodzimej autorytarnej organizacji militarnej, prowadzi do materializacji sprzecznego i sytuacyjnie - a obserwowanego nawet w ówczesnej armii amerykańskiej, zjawiska fraggingu czyli usiłowania zabójstwa oficera.

W pełnej autobiograficznych wątków powieści „Fala zero” ukazany został zdegradowany system międzypokoleniowej komunikacji, który służył zachowaniu skompromitowanej hierarchii i dyscyplinie śmierci za życia, co uzasadniło wyparcie niemal do zera wpływu dotychczas akceptowanych stereotypów męskiej dominacji i wspólnych społecznych norm na podejmowane radykalne działania grupy spontanicznie działających żołnierzy w sytuacji, gdy los jednego z nich zbiegł się nagle z przeznaczeniem.

___________________ 

prof. Grzegorz Bazylak, autor książek: Gdańska noc, Jedna tobie – druga mnie – wiersze i komentarze, Akcje, zwroty, odsłony. Sezon jubileuszowy Teatru Nowego w Łodzi 1999/2000. Publikuje w wielu czasopismach literackich.

Jerzy Beniamin Zimny, Nie jestem sam. Wydawca: Biblioteka ReWirów, Poznań 2020, s. 79.

Jerzy Jankowski, Raport z oblężonego Świata. Wydawca: Centrum Kultury w Żyrardowie, Żyrardów 2020, s. 48.

Poeta, dziennikarz, nauczyciel, animator życia literackiego. Urodzony w Głownie w 1965 r, od 1991 r. mieszka w Żyrardowie. Absolwent geografii na UL. Członek Związku Literatów Polskich, przyjęty w 2003 r., od 2015 r. wiceprezes Oddziału Warszawskiego'. Redaktor naczelny Żyrardowskich Zeszytów Literackich. Człowiek Roku Ziemi Żyrardowskiej w kategorii Kultury w 2011 r. Autor 13 książek, ostatnie cztery to: „Wiersze lekkich obyczajów” (2014), „Listy” (2015), „Listy.Dopełnienie” (2018), „Listy.Suplemenf (2019). Publikował m.in. w: „Enigmie”, „Red.”, „LiryDramie”, „Portrecie”, „Poezji dzisiaj”, „Gazecie Kulturalnej”. Współautor około trzydziestu antologii. Organizator (od 2000 r.) Otwartego Turnieju Jednego Wiersza im. Ziemowita Skibińskiego „Srebrna Szyszka” w Międzyborowie. Uważa się za pokolenie Jarocina, na Festiwalu był 24 razy. Jego wspomnienia ukazały się w książce K. Witkowskiego „Grunt to bunt 2”. Ceni także, i sam uprawia, poezję konceptualną, konkretną graficzną.