Barbara Janas-Dudek, Mamidło. Redakcja i korekta: Joanna Mueller. Projekt okładki i opracowanie graficzne: Konrad Kowalczyk. Wydawca: Zaułek Wydawniczy Pomyłka, Szczecin 2020, s. 66.

Barbara Janas-Dudek

Poetka, współtwórczyni Portu Poetyckiego, autorka trzech tomów wierszy: „Oczy na uwięzi” (Tawa, 2009), „Zakład pracy chronionej” (Zaułek Wydawniczy Pomyłka. 2012), „Za wcześnie na rytuały” (Anagram. Warszawa 2017) oraz arkusza poetyckiego „Alfabet leku” (Zaułek Wydawniczy Pomyłka, 2011). Tłumaczona na język bułgarski.

Poeci czasu niedokonanego. Antologia. Redakcja: Dorota Jędraszyk. Autor pomysłu: Marek Słomiak. Redakcja językowa: Justyna Kozłowska. Projekt okładki: Radosław Karbowiak. Przedmowa: Łukasz Kaczmarek. Wydawnictwo Literackie ATENA, Poznań 2019, s. 128.

Danuta Bartoszuk, Dotykając przemijania. Zdjęcia: Dariusz Kukuła. Korekta: Joanna Jakubik, Danuta Bartoszuk. Redakcja i opracowanie graficzne: Wydawnictwo PRINT-LAND, Warszawa 2017, s. 60.

(...) Każdy z nas mierzy się z własnym dzisiaj, z własnym wczoraj, próbuje na ślepo dotknąć własnego jutra. Przeczytajcie te wiersze. Umiejętność zamykania pytań i odpowiedzi w strofy wierszy to nie tylko piękna pasja, nie tylko terapia. To także poezja. To coś, co pomaga żyć, widzieć i oddychać. I takie są właśnie te żywe wiersze, w których płynie krew, puls uderza miarowo, a rany zasklepiają się wolno. Żywe wiersze Danuty Bartoszuk.

Tadeusz „Coobus” Knyziak, [fragment Wstępu]

Danuta Bartoszuk, urodzona w milenium chrztu Polski w Olecku. Z wykształcenia filolog rosyjski. Pracowała jako nauczyciel, bibliotekarz, tłumacz. Była redaktorem działu poezji w Nowej Gazecie Literackiej, następnie w Nowych Myślach, Od kilkunastu lat mieszka koło Warszawy. Należy do warszawskiej grupy literacko-muzycznej Terra Poetica oraz Stowarzyszenia Autorów Polskich.

Jej wiersze znalazły się w kilku publikacjach Wydawnictwa św. Macieja Apostoła, w antologii charytatywnej „Czas kobiety”, almanachu „10 lat! Terapia piórem” oraz Antologii Letniej Grupy Poetyckiej „Ogród Poetów”.

Taras Melnyczuk, Książę rosy. Przekład z ukraińskiego: Kazimierz Burnat, Wydawnictwo Misto NW, Wrocław-Iwano-Frankiwsk 2020, s. 160.

Julian Hardy, Jazda na rydwanie. Redakcja: Paweł Pomianek. Okładka: Michał Duława. Foto: SJ Duran, Merydolla, Yasbrand Cosijn, Rafael Trafaniuc. Wydawnictwo Novae Res, Gdynia 2020, s. 892.

ZAPOWIEDŹ WYDAWNICZA

Gdy znajdziesz się na granicy śmierci, już na zawsze będziesz kochał życie.

Rok 1938, Bydgoszcz. Osiemnastoletni Robert Meissner mieszka ze swoją zgorzkniałą matką, pragnąc w końcu rozpocząć samodzielne, dorosłe życie. Dzięki sąsiadce, pani Anieli, która zawsze ma dla niego czas i słowa otuchy, łatwiej jest mu radzić sobie z trudami codzienności. W końcu nadchodzi moment, na który długo czekał: powołanie do wojska otwiera Robertowi drzwi do nowych przygód, doświadczeń i podróży. Wojenna zawierucha rzuca go w różne części Europy, a zadania, jakie postawi przed nim los, będą niezmiernie wymagającym egzaminem jego dojrzałości.

Jazda na rydwanie to epicka, pełna napięcia i emocji powieść, w której wydarzenia historyczne przeplatają się z porywającymi wątkami miłosnymi, a odmalowane z pietyzmem realia życia z czasów II wojny światowej pozwalają przenieść się do świata, którego już nie ma.

Ireneusz Kaczmarczyk, Przejścia. Projekt okładki: Artur Paluszyński. W projekcie okładki i w tomiku wykorzystano ilustracje Joanny Wiszniewskiej-Domańskiej. Seria: Archetypy Wyobraźni. Wydawca: ENETEIA Wydawnictwo Szkolenia, Warszawa 2020, s. 98.

Znam wielu poetów. I tylko jednego psychoterapeutę. Który też jest poetą. W wierszach Ireneusza Kaczmarczyka toczy się rozmowa, z sobą, z Innym, ze światem. Wszyscy są tu po przejściach, jednostka i zbiorowość. Ta dialogiczność to też rodzaj tytułowego przejścia w innym znaczeniu, w znaczeniu prześwitu, łącznika dającego choćby niewielkie szansę na zachowanie człowieczeństwa w rzeczywistości, która jaka jest (nie) każdy widzi.

Bohdan Zadura

„Nigdy się nie skończy mamo”

„Ostrożnie wybieraj chwile” – zaczy­na swoją archetypową opowieść Autor, a kończy „tak wiele dni (...) jeden sen”.

Kto odważny i zna moc myśli, serca i du­cha wędrującego ponad wiekami, ma szansę przejść drogę znaczoną przez Irka Kaczmarczyka słowami. Może doznać wzruszeń, olśnień i zadziwień. Przy wie­lu słowach warto przystanąć: „tam gdzie nie ma już nikogo”, „tyle już było końców świata”, „życie mnie już objęło”, „póki żyją słowa”, „módl się przed nami”, „nieobecni w sobie”.

Przejście od chaosu do życia trwało mi­liony lat. Przejścia od życia do śmierci są mgnieniami chwili, od dobra do zła są co­dziennością, a od zła do dobra wieczną drogą. Oto najkrótszy maraton o życiu, o przejściach i o tym, gdy „staniesz pomię­dzy”. Poeta jest świadkiem tej drogi.

Zenon Waldemar Dudek

_____________________________

Ireneusz Kaczmarczyk – urodził się w 1960 roku w Ra­domsku. Poeta. Psychoterapeuta, dr nauk humanistycz­nych. Opublikował zbiory wierszy: Przystanki (1986), Prosto w życie (1993), Najbliżej do światła(1995), Dwa światy (1996), Cisza stroiła się sama (1999), Słowa przychodzą później (2004), Instrukcje przemijania (2010). Mieszka w Warszawie.