Zygmunt Dekiert, Poza horyzontem. Konsultacja i wybór tekstów: Katarzyna Michalewska. Projekt okładki i grafiki: Elżbieta Krenz. Wydawnictwo Kontekst, Poznań 2020, s. 82.

OD AUTORA

Subiektywne czasu odczuwanie...

Nasze emocje, nasze skupienia uwagi oscylują wokół zagadnienia zawar­tego w pytaniu: Co dla nas samych znaczy: przeszłość, teraźniejszość, czy to, co jeszcze nie zaistniało a zaistnieje nieodwołalnie – przyszłość? Ro­dzi się drugie pytanie: Który z tych HORYZONTÓW CZASU jest dla nas najważniejszy, który stanowi płaszczyznę odniesienia, drąży nasze myśli, przysparza najwięcej emocji?

Poecie wyzwolonemu z labiryntu Czasu łatwiej znaleźć odpowiedź na nurtujące pytania, gdyż potrafi swobodnie, bez lęku i z twórczą nadzie­ją poruszać się w świecie wspomnień (wiersze retrospektywne), dotykać tego co tu i teraz i rzecz najważniejsza, tylko jemu przyznano prawo do kreowania świata na obraz i podobieństwo tego, co tylko on postrzega przez pryzmat swojej wyobraźni i słowem wypowiedzieć potrafi. Właśnie ta możliwość pozwala na wędrówkę poza Czasem, rejs na pokładzie ża­glowca doznań, loty w przestworza, które stwarzają niepowtarzalną szan­sę sięgania wzrokiem poza widnokrąg codzienności, pozwalają odkrywać to, co jeszcze nieodkryte – prowokujące tajemnicą. Temat ten, tak piękni i sugestywnie zaistniał w przedsłowiu do mojej książki.

W tym kontekście pojawiają się pytania związane z przesłaniem jakie ukryłem w mojej publikacji: Czy tam za horyzontem można drzewom nadawać imiona? Czy można im podać dłoń na przywitanie? Wiersz – jeżeli ma się jawić „dobrym” wierszem, winien pozostać nie do końca odkryty, zdany na łaskę czytelnika, jego wrażliwość niosącą pierwiastek prowokujący do osobistej interpretacji. Tylko wtedy odbiorca utworu po­traktuje go jako „własny” i tylko wtedy słowa wiersza zapadną w pamięć. Zbiorem swoich utworów zachęcam do wędrówki poza horyzont zwy­kłych, prozaicznych spraw, tych wyjętych z pamięci i tych, które pulsują chłodem lub gorącem dzisiejszego dnia.

Być może naga, realna rzeczywistość pozostanie odsunięta w metafizycz­ną przestrzeń postrzegania Czasu w zupełnie innym wymiarze, kreślone­go magią parametrów jego stwarzania.

Zygmunt Dekiert

Zygmunt Dekiert, poeta, recenzent, urodził się w 1946 roku w Szamotułach. Absolwent UAM Poznań – mgr pedagogiki. Mieszkał w Poznaniu, aktualnie od paru lat – w Siekierkach Wielkich, miejscowości sygnowanej twórczością literacką i wielkim patriotyzmem – Augusta Wilkońskiego. Pierwsze wiersze, fraszki, aforyzmy autora książki powstają w 1998 roku i od tego czasu pozostaje związany z Klubem Literackim „Dąbrówka” (poprzednia nazwa klubu CK. „Zamek”) oraz Literackim Klubem Nauczycieli Miasta Poznania. Członek Związku Lite­ratów Polskich. Juror konkursów poetyckich i recytatorskich. Wydał pięć zbiorów wierszy: „Afrodyta w zapachu tęsknoty” – 2004, „Łza pomarańczy” – 2006, „Dywagacje okazjonalne” – 2008, „77 mgnień słowa” – 2010 i „Tak daleko, za krótko” – 2017 roku. Laureat konkursów poe­tyckich. Wiersze poety publikowano w almanachach i antologiach oraz na łamach krajo­wej i zagranicznej prasy literackiej; gościły także na antenach radia i TV. Utwory Zygmunta Dekierta tłumaczono na 11 języków. Jest autorem tekstów do czterech widowisk muzycz­nych Godskitchen, wystawianych w Hali Stulecia we Wrocławiu i Arenie w Poznaniu. Zaistniał biografią w Who is Who w Polsce. Obszerne dane o poecie znalazły się również w Encyklo­pedii Osobistości Rzeczypospolitej Polskiej, wydanej przez British Publishing House – 2018. Uhonorowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaką – Zasłużony dla Kultury Polskiej. Obecny w internecie stroną autorską: www.poezjazygmuntdekiert.pl

Krzysztof Grzelak, Poborca mocy. Redakcja: Piotr Grobliński. Opracowanie graficzne: Justyna Purczyńska-Zieleniewska. Na okładce wykorzystano obraz Rafała Sobiczewskiego. Wydawca: Łódzki Dom Kultury, Łódź 2020, s. 52.

Krzysztof Grzelak – kustosz wstawiający artefakty polskiej psycho-historii najnowszej, psycho-gospodarki polskiej w inne światło: lunarne, ziarniste, ale przyległe, głęboko w nas wżar–te. W jego wierszach widzimy się w tym trudnym blasku i prze­stajemy się wstydzić. Hagiografnostalgii, w którego sepiowych przypowieściach, traktatach i aforyzmach klasyka stapia się z awangardą, a otrzymana w ten sposób substancja trawi czas.

Kacper Bartczak

Krzysztof Grzelak, łodzianin od urodzenia, widzewiak niemal od przyjścia na najlepszy z możliwych światów. Autor pięciu tomi­ków poezji i kilku arkuszy poetyckich. W Kwadraturze wydał „37 wierszy wy­branych z erratą”.

Publikował w „Tyglu Kultury”, „Arte­riach”, „Kalejdoskopie”, „Odgłosach”, „Ex Librisie 43bis”, „W Kręgu Literatury”, „Akancie” oraz w „Przeglądzie Powszech­nym”.

Laureat pierwszych nagród w niemal wszystkich lokalnych turniejach poetyc­kich. Nigdy nie zdobył Czekanu Jacka Bieriezina.

Anna Czerwińska-Rydel, Gen i już! Opowieść o Stefanie Banachu. Okładka i ilustracje: Marcin Minor. Konsultacja merytoryczna: prof. dr hab. Jarosław Górnicki, prof. dr hab. Michał Horodecki, Emilia Jakimowicz. Wydawnictwo Literatura, Łódź 2020, s. 104.

Zasługi Stefana Banacha dla nauki są porównywalne z zasługami Marii Skłodowskiej-Curie czy Mikołaja Kopernika, a jednak nie jest on powszechnie znany. Banach tworzył matematykę, o jakiej wcześniej nie słyszano. Rewolucję, której był jednym z ojców, można porównać do powstania teorii względności Einsteina. Wiemy, co zawdzięczamy teorii Kopernika, jaki wkład w naukę ma Maria Skłodowska-Curie. A kto z nas wie, co zawdzięczamy Banachowi? Sam Stefan Banach zdziwiłby się, gdyby mu powiedziano, że po nie więcej niż pół wieku używa się rezultatów jego teorii do komputerowego modelowania niemal we wszystkich gałęziach gospodarki: przy wznoszeniu budynków, produkcji sa­mochodów, w logistyce i na wielu innych obszarach.

Anna Czerwińska-Rydel – muzyk, pedagog, autorka licz­nych biografii skierowanych do dzieci i młodzieży, m.in.: W podróży ze skrzypcami - opowieść o Henryku Wieniawskim, W poszukiwaniu światła – opowieść o Mani Skłodowskiej-Curie, Moja babcia kocha Chopina. Laureatka nagród i wyróżnień w konkursach literackich, m.in.: Książka Roku IBBY, Bologna Ragazzi Award, Świat Przyjazny Dziecku. Przez wiele lat współpracowała z radiem, tworząc słuchowiska dla dzieci. Zapalona czytelniczka, miłośniczka książek i zwierząt.

Alicja Tanew, Późniejsza dziewczyna. Redakcja: Alicja Tanew. Korekta: Marzena Dąbrowa-Szatko. Koncepcja układu: Jacek Sidor. Na okładce zdjęcie autorki: Leszek Mardosz. Wydawca: Scena ATA, Kraków 2020, s. 168.

Alicja Tanew, poetka i kompozytorka. Debiutowała w Studenckim Kabarecie Piosenki Sowizdrzał w Krakowie. Jej Romans na pół rosyjski zdobył pierwszy nagrodę w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki w 1972 roku. W latach osiemdziesiątych nawiązała stałą współpracę z Radiem Kraków, tworząc scenariusze słuchowisk i bajek z własną muzyka. Jest autorką Misterium Bożonarodzeniowego przedstawionego w Filharmonii Krakowskiej w 1997 roku.

W „Piwnicy pod Baranami”, a także w telewizyjnych „Spotkaniach z balladą” i innych programach śpiewano jej piosenki. Stworzyła spektakle poetycko–muzyczne dla telewizji: „Całe nieba słów” – 1985, „Marzenia całkiem zwyczajne” – 1991.

Debiut poetycki w „Życiu Literackim” oraz publikacje w wielu Antologiach i Almanachach „Krakowskich Nocy Poetów”, „Litera”, „Oceanus SARMATICUS” i „JUZHNOJE SIJANIJE” w przekładzie rosyjskim oraz czasopismach poetyckich takich, jak: Akant, Radostowa, Okolica poetów, ISKRA, Forum Myśli Wolnej, Gazeta Kulturalna, Literat Krakowski i Liry Dram.

W 1994 roku wydała tomik poezji Zamienię kurtkę na miłość, w 2007 Zbieranie przecinków, w 2011 Krople z innego snu, w 2014 Szkice na wietrze. Autorka bajek muzycznych Lisia Królewna, Noc w mrowisku, czyli leśna przygoda Honoraty, Zaczarowany fortepian.

Należy do Związku Literatów Polskich, Związku Polskich Autorów i Kompozytorów ZAKR, Stowarzyszenia Twórczego Artystyczno-Literackiego STAL oraz Stowarzyszenia Teatrów Nieinstytucjonalnych SteN. W 2011 roku zdobyła I nagrodę w Ogólnopolskim X Konkursie Poetyckim im. Emila Zegadłowicza. Śpiewa piosenkę autorska na różnych scenach. Jest finalistka Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Autorskiej „OPPA” w latach 2000-2015.

W roku 1999 została wydana pierwsza autorska płyta „...i tak to było!” w 2011 „Moment” objęta patronatem honorowym Prezydenta Miasta Krakowa Jacka Majchrowskiego, a w 2020 „Przebudź mnie” pod patronatem ZAiKS.

W styczniu 2015 roku została odznaczona Srebrnym Medalem Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu „LABOR OMNIA YINCIT” za Krzewienie Idei Pracy Organicznej. W maju 2015 roku z okazji jubileuszu 50-lecia działalności artystycznej została uhonorowana odznaka „Honoris Gratia” otrzymaną od Prezydenta Miasta Krakowa Jacka Majchrowskiego. Uhonorowana także „NAGRODĄ PRACY ORGANICZNEJ im, MARII KONOPNICKIEJ” za zasługi dla kultury polskiej i NAGRODĄ im. KLEMENSA JANICKIEGO „IANICIUS” za oryginalną twórczość literacką i artystyczną, a także Nagrodą Ekspresjonistyczną im. Tadeusza Micińskiego „Feniks 2017”. W 2017 roku „ZŁOTA ODZNAKA PROMETEUSZA” została przyznana Alicji Tanew przez Kapitułę Fundacji Prometeusz Pro Publico Bono za bajki muzyczne. W 2018 roku otrzymała Nagrodę Artystyczną im. Marianny Bocian GNOMA od Fundacji ERANOS podczas II Lądeckiej Nocy Poetów, a także odebrała medal „POLONIA MENOR” w podziękowaniu za znakomitą działalność artystyczną oraz wkład w budowanie potencjału kulturalnego Krakowa i Małopolski.

Alicja Tanew prowadzi w Krakowie własną piwnicę artystyczną „Scena ATA” z bogatym repertuarem poetycko-muzycznym i teatralnym oraz wystawami polskiej fotografii i malarstwa współczesnego, promując poetów, aktorów i artystów, tworząc także własne spektakle i bajki muzyczne, czym zaznaczyła na stałe swoje miejsce na mapie artystycznej Krakowa. To tutaj od kilku lat odbywają się też Krakowskie Noce Teatrów, Noce Poezji oraz Letnie Festiwale Teatrów Nieinstytucjonalnych STeN www.tanew.info.pl , alicja(o)tanew.info.pl.

Seymur Baycan, Gugark. Przełożyła: Julia Krajcarz. Redakcja: Jerzy Z. Szeja. Korekta: Ilona Siwak. Okładka: Jakub Kamiński. Redaktor prowadzący: Laurynas Vaičiȗnas. Wy-dawca: Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka Jeziorańskiego, Wrocław-Wojnowice 2020, s. 408.

Gugark to ironiczna i dowcipna powieść na krańcowo nieśmieszny temat czystek etnicznych i konfliktu zbrojnego; historia dorasta­nia, dojrzewania oraz miłości młodych Ormianki i Azera. Seymur Baycan napisał powieść o niszczącym wpływie wojny, o pokoleniu, które już nigdy nie wyjdzie z jej cienia, o ludziach niewierzących w uzdrowicielską siłę miłości.

Książka ukazuje sytuację wojenną między Azerbejdżanem a Armenią. Obecna sytuacja geopolityczna w ww. regionie sprawia, że książka nie traci na swej aktualności.

Wiece gromadzące tłumy w dwóch stolicach, w Erywaniu i Baku, w żaden sposób nie mogły wpłynąć na Ormian i Azerów mieszka­jących w Karabachu. Ludzie, w zamian za przetwory, wódkę, je­dzenie, brali od rosyjskich żołnierzy mundury. Mężczyznom podobało się chodzić w strojach wojskowych. Niewielu przychodziło na myśl, że potyczki, które zaczęły się od strzelb myśliwskich, zmienią się w prawdziwą wojnę z karabinami maszynowymi, artylerią dalekiego zasięgu, działami, czołgami i śmigłowcami bojowymi. Ludzie jakby myśleli: chodźmy, postrzelamy do siebie ze strzelb myśliwskich, a jutro będziemy dalej spokojnie razem żyć.

(fragment książki)

Seymur Baycan (ur. w 1976 roku w Baku) jest azerbejdżańskim pisarzem i publicystą. Autor kilku powieści, zbiorów opowiadań, esejów i felietonów. Jego opowiadania oraz niektóre powieści zostały przetłumaczone na język rosyjski, gruziński, armeński, ukraiński i kazachski. Był wielokrotnie nagradzany w swoim kraju wyróżnieniami literackimi i dziennikarskimi. Za najważniejsze jego utwory uchodzą powieści Gugark i 18,6 cm.

Julia Krajcarz z wykształcenia jest orientalistką. Naukowo interesuje się Azerbejdżanem, Turcją i polskimi Tatarami.

Dominik Ćwik, Cierpliwość niespokojna. Wydawca: WBX Studio Graficzne, Drukarnia Wydawnictwo, Rzeszów 2020, s. 56.

Dominik Ćwik – poeta, laureat wielu ogólnopolskich i regionalnych konkursów poetyckich. Jego wiersze były publikowane w prasie ogólnopolskiej, regionalnej, polonijnej i wydawnictwach książkowych.

Były wiceprzewodniczący Klubu Literackiego przy Związku Literatów Polskich w Rzeszowie. Należy do Regionalnego Stowarzyszenia Twórców Kultury w Rzeszowie. Współpracował z Rewią Dziecięcą „Estrada Uszatka” w Rzeszowie. Współredagował kwartalnik społeczno-kulturalny „Pobitno – Nasza Mała Ojczyzna”.

Jest autorem zbiorów poetyckich: Do Drogi Mlecznej (1994), Zaginione pióro (1996) i Dialog (2000).