Bogdan Bartnikowski, Dzieciństwo w pasiakach. Redaktor prowadzący: Michał Nalewski. Korekta: Grażyna Nawrocka. Zdjęcie na okładce: Universal History Archive. Wydawca: Prószyński Media Sp. z o.o., Warszawa 2020, s. 264.

WSTRZĄSAJĄCA OPOWIEŚĆ O OBOZIE AUSCHWITZ WIDZIANYM OCZYMA  DZIECKA

Wojna zabrała nam dzieciństwo, wielu życie. Chciałem, żeby po każdym z nas został trwały ślad...

Kiedy wybuchła wojna, Bogdan Bartnikowski miał siedem lat. W czasie Powstania Warszawskiego był łącznikiem i walczył na Ochocie. Jego opowieść to jedno z najbardziej poruszających świadectw dziecięcej wrażliwości wobec piekła wojennej rzeczywistości.

Bogdan Bartnikowski – urodzony w 1932 roku w Warszawie. W czasie Powstania War­szawskiego, po opanowaniu dzielnicy Ochota, gdzie mieszkał, przez oddziały RONA (Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa), wraz z matką został wypędzony z domu i skierowany do obozu przejściowego w Pruszkowie (tzw. Durchgangslager 121), skąd 12 sierpnia 1944 roku zostali obydwoje wywiezieni do KL Auschwitz-Birkenau. W obo­zie został zarejestrowany jako więzień 192731.

11 stycznia 1945 roku został razem z matką ewakuowany do Berlina-Blankenburga (komando robocze obozu Sachsenhausen). Po wyzwoleniu powrócił do Warszawy. W Powstaniu Warszawskim stracił ojca. Przerwaną przez wojnę naukę kontynuował w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Po odbyciu służby wojskowej pracował jako dziennikarz.

Bogdan Bartnikowski, Dni długie jak lata. Redaktor prowadzący: Michał Nalewski. Redakcja: Maria Talar. Projekt okładki: Paweł Panczakiewicz. Ilustracja na okładce: Powstanie Warszawskie. Śródmieście Północne. Grupa chłopców na ulicy Sienkiewicza. Korekta: Katarzyna Kusiojć, Bożena Hulewicz. Wydawca: Prószyński Media Sp. z o.o., Warszawa 2020, s. 504.

WSTRZĄSAJĄCA OPOWIEŚĆ O WOJNIE WIDZIANEJ OCZYMA  DZIECKA

Wojna zabrała nam dzieciństwo, wielu życie. Chciałem, żeby po każdym z nas został trwały ślad...

Kiedy wybuchła wojna, Bogdan Bartnikowski miał siedem lat. W czasie Powstania Warszawskiego był łącznikiem i walczył na Ochocie. Jego opowieść to jedno z najbardziej poruszających świadectw dziecięcej wrażliwości wobec piekła wojennej rzeczywistości.

Bogdan Bartnikowski – urodzony w 1932 roku w Warszawie. W czasie Powstania War­szawskiego, po opanowaniu dzielnicy Ochota, gdzie mieszkał, przez oddziały RONA (Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa), wraz z matką został wypędzony z domu i skierowany do obozu przejściowego w Pruszkowie (tzw. Durchgangslager 121), skąd 12 sierpnia 1944 roku zostali obydwoje wywiezieni do KL Auschwitz-Birkenau. W obo­zie został zarejestrowany jako więzień 192731.

11 stycznia 1945 roku został razem z matką ewakuowany do Berlina-Blankenburga (komando robocze obozu Sachsenhausen). Po wyzwoleniu powrócił do Warszawy. W Powstaniu Warszawskim stracił ojca. Przerwaną przez wojnę naukę kontynuował w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Po odbyciu służby wojskowej pracował jako dziennikarz.

Andrzej Krzysztof Torbus, Aż po horyzontu kres. Redakcja: Magdalena Węgrzynowicz-Plichta. Fotografia na przedniej okładce: Andrzej Mróz. Fotografia na tylnej okładce: FOTO STUDIO Konaszewska-Pyła. Wydawnictwo SIGNO, Kraków 2020, s. 160.

Andrzej Krzysztof Torbus – urodził się w 1950 roku w Sosnowcu; poeta, prozaik, autor tek­stów piosenek, scenariuszy estradowych, redaktor, publicysta, recenzent, lau­reat konkursów literackich; Zasłużony Działacz Kultury; studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim; działał w Korespondencyjnym Klubie Młodych Pisarzy, współredagował miesięczniki literackie „Regiony” i „Okoli­ce”; współzałożyciel Grupy Poetyckiej „Tylicz”; wielokrotny laureat Ogólnopol­skiej Studenckiej Giełdy Piosenki Turystycznej oraz Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu; utwory publikował w prasie polskiej i zagranicznej.

Publikacje książkowe dla dorosłych: „Lato pogańskie” 1978; „Ballady marno­trawnego” 1990; „Błędomierz. Poemat o prowincji” 1995; „Nocne rozmowy” 1996; „Nostalgie” 1998; „Miłośniki. Miłosne liryki” 2001; „Na skraju lasu jest zielo­ny dom” (wybór) 2006; „Moje Wigilie, moje zimy” 2012; „Trzy pocałunki” 2017; „Obrachunki osobiste” 2018.

Publikacje książkowe dla dzieci: „Podróż Pana Smoka” 1982,1985; „Przedszko­laka elementarz dziejów” 1985,1986,1987; „Olimpiada w ZOO” 1988; „Powrót Pana Smoka” 1988; „Krakowskie gołębie” 1995; „O toruńskich piernikach i teorii Kopernika” 2001; „Tomek Wskazówka” 2003; „Zasypianki” 2020.

Andrzej Krzysztof Torbus, Zasypianki. Ilustracje: Aleksandra Kucharska-Cybuch. Wydawca: KRD s.j. Karolak, Zieliński, Bydgoszcz 2020, s. 34.

Andrzej Krzysztof Torbus

Zasypianka przed zaśnięciem

Sny miewają przeróżne odcienie,

świat jest przecież pełen kolorów,

a na niebie niczym na scenie

chmury czasem udają aktorów.

W jaką bajkę się dzisiaj ułożą?

Przed snem spróbuj sprawdzić na jawie.

Już za chwilę ją Tobie przyniesie

uwiązany na sznurku latawiec.

Jonathan J. Moore, Mroczne bractwa i tajne kulty czyli historia sekretnych stowarzyszeń. Przekład: Agnieszka Myśliwy. Korekta merytoryczna: Przemysław Biernat. Opieka redakcyjna: Daniel Natkaniec. Adiustacja: Martyna Tondera-Łepkowska. Korekta: Joanna Kłos, Agnieszka Mańko. Adaptacja okładki: Marcin Słociński. Wydawnictwo Znak, Kraków 2020, s. 220.

Spiski, sekty, tajne stowarzyszenia...

Lektura niezbędna do przejęcia władzy nad światem!

Co sprawia, że ludzie od zarania, dziejów porzucają swoich najbliższych i podążają za garstką szaleńców wyznających obłąkańcze idee? Wydawałoby się, że nowoczesne społeczeństwo przestało wierzyć niepoczytalnym przywódcom, którzy ślepo oddają cześć irracjonalnym mocom, ale nic bardziej mylnego. Dzięki tej książce odkryjemy historię krwawych ofiar, gorliwych kapłanów oraz mistycznych proroków.

Czy templariusze byli czcicielami diabła? Dlaczego masonerię oskarżano o próby przejęcia władzy nad światem? W jakim celu Himmler chciał założyć szkoły kształcące zdolności paranormalne?

Książka Mroczne bractwa i tajne kulty zabiera czytelnika w mroczną podróż do owianego aurą tajemnicy świata najniebezpieczniejszych ugrupowań. Będzie to szalona wędrówka pomiędzy religijnymi sektami z niecierpliwością wyczekującymi apokalipsy a współczesnymi organizacjami przestępczymi notorycznie wchodzącymi w konflikt z prawem. Odsłaniamy sekrety, które nigdy nie miały wyjść na jaw!

Majka Maria Żywicka-Luckner, W cieniu afery. Dzienniki więzienne. Redakcja: Michał Kasprzak. Opracowanie graficzne: Elżbieta Zawadzka. Na okładce portret autorki wykonany przez Grzegorza Aleksiejczyka. Wydawca: Unia Polskich Pisarzy Lekarzy, Warszawa 2017, s. 108.

Majka MARIA ŻYWICKA-LUCKNER

Pełniąca funkcję lekarza sądowego, skaza­na prawomocnie przez Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 października 2017 roku, który utrzymał tym samym wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie. Ten sam Sąd uchylił jej drugi wyrok skazujący wydany przez Sąd Okręgowy w Warszawie w oparciu o zez­nania tego samego świadka, które miały ją pogrążyć, i postępowanie toczy się od nowa. Kolejna sprawa jeszcze w toku...

Urodzona na Lubelszczyźnie, szkołę średnią ukończyła w Nałęczowie. Absolwentka Akademii Medycznej w Lublinie. Mieszka i pracuje w Warszawie. Uprawia poezję, aforystykę i malarstwo (olej, akwarela). Wydała trzy tomiki poezji: A w górze szum skrzydeł (1995), Biała akwarela (2001), jezusy moje (2009). Utwory aforystyczne zamieszczone zostały w Wielkiej encyklopedii myśli sentencji i aforyzmów pod redakcją prof. J. Glenska (1995), O miłości wszelakiej (1995) i Od pierwszej miłości do grobowej deski (2011). Laureatka wielu konkursów poetyckich.

Należy do Unii Polskich Pisarzy Lekarzy. Od kilku lat bierze udział w wystawach malarskich „Praga w malarstwie współczesnym”.