Barbara Wrońska, Zwykły człowiek. Redakcja: Szczęsny Wroński. Fotografia autorki na IV stronie okładki: Szczęsny Wroński. Fotografia na okładce w środku książki: Aga Sabat. Projekt okładki: Grażyna Wasilewska, Dariusz Wasilewski, Wydawnictwo pisarze.pl, Warszawa 2021, s. 80.
Barbara Wrońska
Absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Polonistka, poetka, animatorka kultury, redaktor książek i almanachów poetyckich. Współtwórczyni Teatru Promocji Poezji, związana od lat ze środowiskiem artystycznym Krakowa i Kielc. Debiutowała w piśmie literackim „Bazar” (1998). Autorka programów poetyckich oraz interpretatorka w ramach (m.in. Nocnego Maratonu Poezji (Krakowski Rynek 2007), Warszawskiej Jesieni Poezji (2008), Krakowskiego Festiwalu Muzyki i Poezji (2009), Międzynarodowych Dni Kazimierza M. Sarbiewskiego (Płońsk 2010). W 2010 roku zadebiutowała w roli dziennikarki w spektaklu Teatru Promocji Poezji „Nie porzucaj nadzieje” na podstawie twórczości Jana Kochanowskiego. Wiersze publikowała w czasopismach literackich i almanachach (m.in. Bazar, Kwartalnik Świętokrzyski, Teatr Promocji Poezji (2003), Krakowska Noc Poetów – (2006, 2007, 2008), Bronowicki Karnawał Poezji – (2008, 2009, 2010, 2011, 2012), LiryDram, Okolica Poetów, Antologia Poetów Polskich – (2018, Wyd. Pisarze.pl).
Między innymi wyróżniona w Turnieju Jednego Wiersza Zlotu Poetów w Łodzi (2019), w IV Małopolskiej Nagrodzie Poetyckiej „Źródło” (2020). Jest laureatką Nagrody Grand Prix w Turnieju Jednego Wiersza na VII Zlocie Poetów w Plichtowie (2021), pod patronatem Łódzkiego Oddziału ZLP wydała tomik poetycki „Skalary” (DWN, Kraków 2010). Należy do Stowarzyszenia Autorów Polskich.
Aneta Kolańczyk, Krzysztof Mich, Ekspres Warszawa – Kalisz. Projekt okładki, projekt typograficzny i opracowanie graficzne: Maria Kuczara. Wydawca: Zaułek Wydawniczy Pomyłka, Tarnowo 2021, s. 58.
Zbigniew Niedźwiecki Ravicz, Daisy. Błękitna tożsamość. Tom I. Okładka: Janusz Kulawik, Wojciech Jaruszewski. Fotografia na okładce: Kamila Żółkiewicz. Wydawnictwo Kaliny, Wrocław 2020, s. 454.
Zbigniew Niedźwiecki Ravicz jako prozaik zadebiutował w 2009 roku powieścią społeczno-obyczajową „Grzech przemilczenia”, a następnie spod jego pióra wyszedł zbiór satyrycznych opowiadań pt. „Przypadki małżeńskie”. Na kanwie własnej sztuki teatralnej o Daisy von Pless w 2016 roku autor napisał pierwszy tom powieści biograficznej „Daisy. Błękitna tożsamość” a cztery lata później drugi. Ostatnią książką w jego dorobku są „Scenki z życia we dwoje” (2021). Pisarz jest członkiem Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy RP.
Przerwany gwałtownie romans, wyprawa do Indii i trudne wybory natury emocjonalnej - to tylko niektóre z wątków drugiej części powieści pt. Daisy. Błękitna tożsamość. Czy księżna usłucha wewnętrznego głosu i zerwie z fałszywą przyzwoitością, czy raczej ulegnie presji klasy społecznej, do której należy? Po odpowiedzi na te i wiele innych pytań, warto sięgnąć do kolejnego tomu książki. Druga część powieści, podobnie jak pierwsza, oparta jest na pamiętnikach bohaterki oraz źródłach historycznych dotyczących arystokracji europejskiej przełomu XIX i XX wieku. To historia ubrana w szaty literatury pięknej. Przygotuj się więc na fascynującą przygodę i niezwykłą podróż w książęcym towarzystwie!
Fakty historyczne, wątki z pamiętników księżnej i własna wyobraźnia – ten miks spowodował, że powieść tę czyta się niezwykle emocjonująco. Ze strony na stronę wzrasta zainteresowanie, chcemy być już dalej, chcemy wiedzieć, jak potoczą się dalsze losy księżnej von Pless. Autor tak prowadzi swoich bohaterów, żeby nie zanudzić nas ilością faktów historycznych, a jednocześnie odtworzyć świat, którego już nie ma. I to jest chyba największa siła tej książki; i, oczywiście, doskonały język, którym pisarz operuje.
Czytałem wiele książek i opracowań dotyczących „walijskiej Róży”, jak niektórzy nazywają Daisy. „Błękitna tożsamość” jest jednak wyjątkowa, bo pozwala nam doświadczyć tego mało znanego świata z taką mocą że chciałoby się obserwować go w nieskończoność.
Andrzej Dębkowski, redaktor naczelny Gazety Kulturalnej
Zbigniew Niedźwiecki Ravicz, Daisy. Błękitna tożsamość. Tom I. Okładka: Janusz Kulawik, Wojciech Jaruszewski. Fotografia na okładce: Kamila Żółkiewicz. Wydawnictwo Kaliny, Wrocław 2020, s. 248.
Zbigniew Niedźwiecki Ravicz jako prozaik zadebiutował w 2009 roku powieścią społeczno-obyczajową „Grzech przemilczenia”, a następnie spod jego pióra wyszedł zbiór satyrycznych opowiadań pt. „Przypadki małżeńskie”. Na kanwie własnej sztuki teatralnej o Daisy von Pless w 2016 roku autor napisał pierwszy tom powieści biograficznej „Daisy. Błękitna tożsamość” a cztery lata później drugi. Ostatnią książką w jego dorobku są „Scenki z życia we dwoje” (2021). Pisarz jest członkiem Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy RP.
Daisy. Błękitna tożsamość to powieść o księżnej von Pless – ostatniej pani na zamku Książ i w Pszczynie. Książka powstała w oparciu o pamiętniki bohaterki oraz źródła historyczne dotyczące arystokracji europejskiej przełomu XIX i XX wieku. Oprócz walorów literackich, powieść zawiera sporą dawkę wiedzy na temat jednej z najbardziej znanych postaci okresu belle epoque. Chociaż świat książąt pszczyńskich zniknął już za linią horyzontu, to jednak nie przestaje fascynować swoim blaskiem. Najlepiej przekonać o tym z lektury książki.
Fakty historyczne, wątki z pamiętników księżnej i własna wyobraźnia – ten miks spowodował, że powieść tę czyta się niezwykle emocjonująco. Ze strony na stronę wzrasta zainteresowanie, chcemy być już dalej, chcemy wiedzieć, jak potoczą się dalsze losy księżnej von Pless. Autor tak prowadzi swoich bohaterów, żeby nie zanudzić nas ilością faktów historycznych, a jednocześnie odtworzyć świat, którego już nie ma. I to jest chyba największa siła tej książki; i, oczywiście, doskonały język, którym pisarz operuje.
Czytałem wiele książek i opracowań dotyczących „walijskiej Róży”, jak niektórzy nazywają Daisy. „Błękitna tożsamość” jest jednak wyjątkowa, bo pozwala nam doświadczyć tego mało znanego świata z taką mocą że chciałoby się obserwować go w nieskończoność.
Andrzej Dębkowski, redaktor naczelny Gazety Kulturalnej
Zbigniew Niedźwiecki Ravicz, Scenki z życia we dwoje. Korekta: Alina Jagiełłowicz, Barbara Ciborska. Okładka: Wojciech Jaruszewski. Fotografia autora: Kamila Żółkiewicz. Wydawnictwo Kaliny, Wrocław 2021, s. 248.
Zbigniew Niedźwiecki Ravicz jako prozaik zadebiutował w 2009 roku powieścią społeczno-obyczajową „Grzech przemilczenia”, a następnie spod jego pióra wyszedł zbiór satyrycznych opowiadań pt. „Przypadki małżeńskie”. Na kanwie własnej sztuki teatralnej o Daisy von Pless w 2016 roku autor napisał pierwszy tom powieści biograficznej „Daisy. Błękitna tożsamość”, a cztery lata później drugi. Ostatnią książką w jego dorobku są „Scenki z życia we dwoje” (2021). Pisarz jest członkiem Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy RP.
Perypetie damsko-męskie opowiedziane przez stare dobre małżeństwa i pary z wieloletnim doświadczeniem – to motyw przewodni książki pt. Scenki z życia we dwoje. Napisane z dużym poczuciem humoru opowieści, pokazuj ą, że wady to często tylko odwrotne strony zalet. Ich lektura może być miłym doświadczeniem dla czytelnika, a książka oryginalnym prezentem z okazji ślubu, rocznicy lub innego święta bliskiej nam osoby.
Jeszcze zmierzch żarzy. XVIII Międzynarodowy Festiwal Poezji Poeci Bez Granic im. Andrzeja Bartyńskiego w Polanicy Zdroju. Redakcja i wybór utworów: Kazimierz Burnat. Projekt okładki i zdjęcie: Ewa Moskała. Współpraca redakcyjna „Oksymoron”. Wydawca: Dolnośląski Oddział Związku Literatów Polskich, Wrocław 2021, s. 152.
Jak zostać pisarzem? Podręcznik dla przyszłych autorów pod redakcją Andrzeja Zawady. Urszula Glensk, Marcin Hamkało, Karol Maliszewski, Leszek Pułka, Paweł Urbaniak, Andrzej Zawada. Projekt okładki: Magdalena Antoniuk. Fotografie na okładce: Shutterstock. Redakcja: Anna Rojkowska. Korekta: Zofia Smyk. Wydawnictwo Bukowy Las Sp. z o.o., Ożarów Mazowiecki 2021, s. 304.
Wyróżniający się na polskim gruncie poradnik dla wszystkich adeptów sztuki pisania. Doskonały podręcznik opracowany przez specjalistów, którzy przedstawiają w nim podstawy wiedzy niezbędnej przy tworzeniu tekstów prozatorskich.
W książce mowa jest o strukturze utworu literackiego, gatunkach prozatorskich i literacko-publicystycznych oraz o specyfice tekstów reklamowych. Autorzy przybliżają zagadnienia rynku wydawniczego i medialnego. Piszą o pracy z redaktorem, o życiu literackim i o prawie autorskim. Głos otrzymują tu także praktycy: cytowani są współcześni polscy pisarze, którzy opowiadają o swoich zawodowych doświadczeniach, o wzniosłej inspiracji i codziennej pracy w warsztacie pisarskim.
Poradnik ten, napisany lekko, chwilami dowcipnie, zarazem bogaty w wiedzę praktyczną, został pomyślany jako pierwszy polski podręcznik dla wszelkich uczelni kształcących przyszłych ludzi pióra. Okazało się, że w ciągu kilku lat od pierwszego wydania służył nie tylko studentom, lecz wszystkim tym, którzy wiążą swą przyszłość z twórczym pisaniem. Stale rosnącemu gronu nowych autorów dedykujemy i polecamy jego kolejne wydanie, życząc sukcesów!
* * *
Gdyby pisania można było nauczyć, natychmiast powstałyby fabryki literatury. A tymczasem pisanie wciąż jest anachroniczną manufakturą. Sytuacja to denerwująca i irytująca, dlatego pomimo wszystko zainteresowany Czytelnik (i potencjalny Pisarz) domaga się wskazówek i nauk. Jedyne, co można zrobić w tej kwestii, to wypytywać tych, którzy sami piszą, uważnie przypatrywać się ich warsztatowi, śledzić mechanizmy wiązania osnowy i wątku. Wszystko to znajdzie Czytelnik (a może i przyszły Pisarz) w tej bardzo ciekawej i inspirującej książce.
Olga Tokarczuk