Leszek Antoni Nowak, Pabluś i przyjaciele. Przygody wrocławskiego buldożka. Posłowie: Jan Pacholski i Dorota Nowicka. Wydawnictwo Quaestio, Wrocław 2021, s. 336.

Leszek Antoni Nowak jest badaczem sztuki śląskiej, mala­rzem i poetą. Autorem licznych opracowań z zakresu sztuki użytkowej, malarstwa, rzeźby i architektury. Pracował jako urzędnik państwowy, instruktor plastyki, nauczyciel mate­matyki, robotnik leśny, ratownik wodny, fizjoterapeuta, gór­nik i antykwariusz. Przez wiele lat był członkiem Głównej Komisji Ocen i Wycen Dzieł Sztuki Dawnej i Współczesnej w Przedsiębiorstwie Państwowym »DESA« – Dzieła Sztuki i Antyki, później prowadził we Wrocławiu własny antykwa­riat – »Śląski Salon Sztuki«. W 1999 roku założył Prywatny Ośrodek Dokumentacji, Informacji, Ochrony i Badania Sztu­ki Śląskiej Dawnej i Współczesnej. Jest wieloletnim współ­pracownikiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego; od 2002 roku posiada Obywatelstwo Ziemi Kłodzkiej, w dniu 18 marca 2011 roku otrzymał tytuł: „Zasłużonego dla Gmi­ny Ząbkowice Śląskie”(Nr dyplomu 16/2011), a w dniu 7 września 2013 roku Odznakę Honorową Złotą „Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego”. Jest członkiem Związku Literatów Polskich, Dolnośląskiego Stowarzyszenia Artystów Plastyków, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego i Sto­warzyszenia Opieki nad Zabytkami.

Jako literat debiutował książką Patchwork (2002). Jest autorem tomików poetyckich: Dębowina (2007), Wizgot rac (2007) i wielu wierszy zamieszczanych w almanachach. Uczestniczył w Międzynarodowych Festiwalach Poezji »Po­eci bez granic« w Polanicy-Zdroju w latach 2004–2015. Za­mieszkiwał w Kończyskach, Ząbkowicach Śląskich i we Wro­cławiu, gdzie przebywa dotąd. Publikował w »Schlesien« (Würzburg), »Oberschlesische Zeitung« (Opole) i »Kwar­talnik Architektury i Urbanistyki« (Warszawa). Współpra­cował z tygodnikami: »Wiadomości Powiatowe« (Ząbkowice Śląskie) i »Echo Tygodnia« (Ząbkowice Śląskie), kwartalni­kiem »Nietakty« (Wrocław), miesięcznikami: »Akcent Pol­ski« (South Melbourne), »Gazetą Kulturalną« (Zelów) oraz »Głosicielem« (Zakliczyn nad Dunajcem). W 2014 roku opu­blikowana została jego książka: Artyści związani z Ziemią Ząbkowicką i ich dzieła. Leksykon artystyczny Ziemi Ząb­kowickiej. W roku 2015 otrzymał nagrodę honorową »Jor­dan« od stowarzyszenia »Klucz« działającego w Zakliczynie nad Dunajcem. W roku 2020 ukazała się jego książka Słow­ nik Żołnierzy Armii Krajowej i Opozycji Niepodległościowej działającej na terenie Gminy Zakliczyn w latach 1939–1989.

Pozostałe dane biograficzne patrz: Who is who w Polsce – Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Po­laków, Schweiz, Zug 2003, s. 3053.

Izabela Zubko, Helena Lena Kołodziejek, Kontury myśli. Ilustracje: Helena Lena Kołodziejek, Emilia Kuna. Opracowanie, projekt okładki: Krystyna Wajda. Grafika na okładce: Helena Lena Kołodziejek. Wydawca: KryWaj Krystyna Wajda, Koszalin 2022, s. 132.

Zbiór poetycki „Kontury myśli” składa się z cyklu wierszy zainspirowanych haiku autorstwa Heleny Leny Kołodziejek, do których powstały wiersze autorstwa Izabeli Zubko. Natomiast obrazy zawarte w utworach literackich zostały przedstawione przez Helenę Lenę Kołodziejek oraz Emilię Kunę w szkicowanych ilustracjach. Ten trójgłos, ukazujący synergię wyobraźni, stanowi ciekawy dialog pokoleniowy. Porusza ujęciem tematu i delikatną formą. Ukazuje kulturę japońską widzianą oczami trzech słowiańskich dusz.

Krystyna Rejniak

„Kontury myśli” to szlachetna sztuka poetycko-plastyczna wydana, by uczcić setną rocznicę pojawienia się literatury japońskiej w Polsce za sprawą klasyka Leopolda Staffa, który w 1922 roku wydał „Fletnię chińską”, zbiór z przekładami wierszy z języka francuskiego, wśród nich także haiku.

Małgorzata Wielgosz

Piotr Zych, Powrót Templariuszy. Eseje. Projekt i wykonanie okładki: Andrzej Gosik. Redakcja i korekta: Anna Zych, Delfina Sokół-Potocka, Maksymilian Sokół-Potocki. Andrzej Gosik, Akwarele: Kościół św. Katarzyny w Krakowie (2014), Kościół św. Marcina w Poznaniu (2005), Kościół św. Anny w Krakowie (2019). Nakład autorski, Pobyłkowo Małe 2020, s. 276. .

Piotr Zych (rocznik 1964). Publicysta, eseista i felietonista. Autor m.in. esejów: Druga reaktywacja Młodzieży Wszechpolskiej po 1945 roku, Powrót prawicy narodowej – wycinki z historii, Wojna polsko-izraelska Anno Domini 2018 wobec rewindykacji historycznej i państwa polskiego, Suwerenność w polityce wielkich obszarów, Wojny klonów Angeli Merkel, Polityka wielkich obszarów. Czy nastąpi trzecia globalizacja?, Od rewolucji nihilizmu do rewolucji nihilizmu, Święta Wojna Muzułmanów, Kontra Chrzanowskiego, Polskie świnie na wolnym rynku. W kręgu jego zainteresowań znajdują się obszary filozofii politycznej, teologii politycznej, geopolityki, ekonomii i historii. Współtwórca wydawnictw drugiego obiegu: Filareta (1981), Młodzież Wszechpolska i Gimnazjalista (1985-1989). Współpracował z kwartalnikiem „Myśl.pl” miesięcznikiem „Polityka Polska”, rocznikiem naukowym „Glaukopis” oraz  „Prosto z mostu”. Eseje i inne publikacje można odnaleźć w zbiorze wydanym 2019 roku pod wspólnym tytułem Z narodowodemokratycznej perspektywy.

„Doszło do realizacji scenariusza, jaki był nie do wyobrażenia dla współczesnych, nawet dla Hohenzollernów i samych jakobinów do momentu, w którym zaczęła rządzić wyłącznie logika rewolucji i gilotyna. Czy w związku z tym, można się pokusić o hipotezę, że kasacja państwa polskiego legła u podstaw Rewolucji Francuskiej?”

„To miejsce na mapie jest jak najbardziej rzeczywiste i zapewne w dużej mierze wygląda jak przed tysiącami lat. Miejsce, gdzie król północy toczył po wielokroć starcia z królem południa, a odnoszone zwycięstwa wiatr rozwiewał niczym piasek na pustyni. Z wodzów zwycięskich czynił niewolników, bądź strącał w przepaść zawiści i zdrady. Hańba zwyciężonym i śmierć zwycięzcom ...”

„Wrogowie uznali, że zarówno Witolda Pileckiego, jak i Wielkiego Mistrza Jakuba de Molaya, trzeba było przeciągnąć na swą stronę, albo ich zabić i zohydzić, a następnie wymazać z pamięci. Inaczej nadciągała katastrofa. Ale to się nie udało. Dlatego władza Babilonu nie toleruje rycerzy Królestwa Niebieskiego...”

„Ale oni tego głośno nie mówią, jak i wielu innych rzeczy, bo spodziewają się w zamian wdzięczności, wiecznej chwały, pomników i kultu. ... To się już wydarzyło w dawnych czasach, które były przed nami..., ale czy w tych, które nadeszły Prawda życia przetrwa w sercach i umysłach przyszłych świętych, czy jedynie pył i proch, bo święci się nie narodzą?”

Tomasz Kędziak, Guzik Winny. Redakcja, projekt okładki: Andrzej Dębkowski. Zdjęcia na I i IV stronie okładki: Tomasz Kędziak. Korekta: Weronika Nawara. Wydawnictwo Autorskie Andrzej Dębkowski, Zelów 2022, s. 208.

Tomasz Kędziak – urodził się w 1969 roku. Jest miłośnikiem turystyki motocyklowej i autorem, który pasję pisarską odkrył w sobie dość późno, debiutując powieścią pt. Statystyczny. Nagromadzony przez lata potencjał nie zmarnował się i z czasem przynosi coraz lepsze efekty. Jego udana proza jest dowodem na to, że zawsze można i nigdy nie jest zbyt późno. Autor sam o sobie mówi, że jedyne co w życiu napisał przed magiczną barierą pięćdziesiątki, to jedno podanie o przyjęcie do pracy, w której pracuje do dziś. Pewnego dnia zapragnął sprawdzić, czy wieloletni pracownik branży energetycznej jest w stanie spojrzeć na literaturę nie tylko ze strony czytelnika i czy uda mu się – tak jak baśniowej Alicji – przejść na drugą stronę literackiego lustra. To mu się udało, czego dowodem jest niniejsza książka. Jeśli ktoś ma wątpliwości co do jego pióra, za zachętę niech posłuży najlepsza recenzja pana Antoniego spod osiedlowego sklepu monopolowego, który umieścił go wysoko wśród nagrodzonych literatów mówiąc: „Nie czytałem Kędziaka, tak samo, jak nie czytałem Szymborskiej i Tokarczuk”. Sam autor uznał to za wyjątkowo dobrą opinię i wróżbę zachęcającą do dalszej twórczości.

________________

Guzik Winny to satyryczny obraz czterdziestodwuletniego policjanta wpleciony w poważny wątek kryminalny. Tę mieszankę sam autor, nawiązując do tytułu, określił jako „Guzik, nie kryminał”. Jednocześnie można powiedzieć, że jest to książka o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi.

Ważnym elementem było umiejscowienie akcji w rodzinnym mieście autora, co stanowi swoisty przejaw patriotyzmu lokalnego.

Barbara Tyszkiewicz, Korzenie jutra. Opracowanie redakcyjne, projekt okładki i opracowanie graficzne: Barbara Tyszkiewicz. Korekta: Grażyna Rybicka. Wydawca: Barbara Tyszkiewicz, Seria „Literka”, nr 3, Płock 2022, s. 120.

Barbara Tyszkiewicz – urodziła w 1958 roku w Łodzi. Poetka, plastyczka, dekoratorka. Preferuje sztukę nowoczesną. Maluje obrazy abstrak­cyjne, symboliczne, porcelanę i jedwab. Ma na koncie kilkanaście wystaw indywidualnych, zbiorowych oraz konkursów literackich. Debiutowała w tygodniku „Życie Zduńskiej Woli” w 1987 roku. Była członkiem Klubu Pracy Twórczej w Sieradzu i Klubu Literackiego „Topola” w Zduńskiej Woli. Wydała 10 tomików wierszy: „Z pręd­kością myśli” (1990), „Podaj mi płaszcz” (1993), „Bez makijażu” (1996), „Za ciasny kształt życia” (1997), „Obraz i nieposłuszeństwo” (2000), „Południe nocy” (2002), „Geometria nieba” (2006), „Do­brze, że jesteś” (2007), „Atomy duszy” (2011), „Przejście” (2014). W 2022 roku obchodzi 35. rocznicę pracy twórczej.

Mira Umiastowska, Nie zabijajcie Julietty. Redakcja, typografia: Mira Umiastowska. Projekt okładki: Renata Cygan. Fotografia autorki na okładce: Jadwiga Siwińska-Pacak. Korekta: Jolanta Bogusławska. Wydawnictwo Miru Libro, Warszawa 2021, s. 100.

Mira Umiastowska

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego w zakresie Pedagogiki oraz Podyplomowej Artterapii i Kreatywności. Dotychczas wydała tomiki z poezją: Świat za burtą Ryba nie ma okien (2015), Świat za burtą Bezpieczeństwo Mał­gorzaty (2015), Czerwona Sukienka (2016), Zmierzch Świ­tu (2017), Siła Stania (2018), Sztuka stania (2021). W przy­gotowaniu – etiudy literackie prozą.

Jej utwory drukowane są w kwartalnikach kulturalnych: m.in.: Sekrety Żaru, Własnym Głosem, Poezja Dzisiaj oraz w antologiach i almanachach, także pokonkursowych. Związana ze środowiskiem literackim warszawskich stowarzyszeń twórczych, tj: Warszawskie Stowarzysze­nie Twórców Kultury, Grupa Literacka Poetka przy PZN, Stowarzyszenie Autorów Polskich i inne.

Amatorsko grała w sztukach teatru Scena Przyfabryczna przy Ośrodku Kultury Arsus.

Nie zabijajcie Julietty, to kolejny tom wierszy, który wyprzedza poprzednie; nie mieści się w okowach ciasnych realiów, zaskakujących ograniczeniami, wymyka się spod uładzenia twórczego; protestuje przeciwko temu, co próbuje być normą poprzez ak­ceptację absurdów; tu groteska jedynie, jako zabieg literacki, próbuje bronić myśli awanturujących się z autorką, która z kolei broni tezy, że im bardziej nielogicznie, tym bardziej skutecznie; wystarczy się rozejrzeć; im większy absurd, tym bardziej działa...