Ryszard Wasilewski, Przypływy. Ilustracje: Robert Wood. Redaktor prowadzący: Szymon Gumienik. Korekta: Paweł Jaroniak. Projekt okładki: Krzysztof Galus. Wydawca: Marszałek Development & Press, Toruń 2022, s. 106.

Ryszard Wasilewski – poeta, satyryk, aforysta, autor tekstów piosenek (wykonywanych przez chóry i kilku bardów). Rocznik 1938. Mieszka w Łasku/Kolumnie. Ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. Zdobywał nagrody w wielu znaczących konkursach poetyckich i satyrycznych. Bywa także jurorem konkursów literackich. Jest członkiem Związku Literatów Polskich oraz Gdańskiego Klubu Poetów.

Jego utwory ukazują się w pismach literackich i na portalach interneto­wych, zawarte są również w kilkudziesięciu antologiach. Liryka, satyra i aforyzmy, zebrane w 16 dotychczas opublikowanych książkach, były wy­dawane w różnych wydawnictwach krajowych i zagranicznych (w tym roku w Serbii będzie wydany wybór jego wierszy, zaś w Rumunii – pod auspicjami Biblioteki Narodowej – ukazał się zbiór jego wierszy i aforyz­mów) oraz przekładane na języki: serbski, kirgiski, niemiecki, portugalski, słowacki i rumuński.

Krzysztof Andrzej Jeżewski, Muzyka i świat. Rozmyślania. Przedmowa: Krzysztof Lipka. Redaktor prowadzący: Paweł Jaroniak. Korekta: Szymon Gumienik. Projekt okładki: Krzysztof Galus. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2022, s. 418.

Muzyka jest zjawiskiem wyjątkowym w ludzkiej kulturze. W długiej historii naszego globu nie było takiej cywilizacji, która nie stworzyłaby muzyki i nie postawiła jej na wyjątkowym miejscu jako materii magii lub religii, a więc rzeczy cudownej i świętej. Jest muzyka najbardziej uduchowioną ze sztuk, a co za tym idzie - najbardziej abstrakcyjną, sięgającą tych rejonów, gdzie doskonałość wszystkiego stapia się w Jedno. W życiu społeczeństw muzyka należy do spraw podstawowych i najważniejszych, choć rozumieją to nieliczni. Stanowi jądro naszej wrażliwości i prowadzi nas bezbłędną drogą ku nieznanemu celowi bytu.
Antologia myśli o muzyce, która właśnie trafia do rąk Czytelnika, jest wyjątkowa przede wszystkim ze względu na osobę Autora. Krzysztof Jeżewski, humanista o ogromnej wiedzy i dogłębnej znajomości wszelkiego rodzaju literatury, jest prawdziwym znawcą muzyki, estetą i koneserem, fascynującym się sztuką dźwięków całe życie. Dlatego niniejszy tom nie jest prostym nagromadzeniem myśli i refleksji o muzyce, tylko wyjątkowym wyborem najtrafniejszych i najgłębszych wypowiedzi pochodzących z najróżniejszych kultur i epok. To swego rodzaju zbiór niepowtarzalnych mądrości i maksym, które ukazują muzykę jako zjawisko połączone ze wszystkim w życiu człowieka niejasną, lecz nierozerwalną więzią metafizyczną.

Krzysztof Lipka

Olga Tokarczuk, Empuzjon. Horror przyrodoleczniczy. Opieka redakcyjna: Waldemar Popek. Redakcja: Wojciech Adamski. Adiustacja: Henryka Salwa. Korekta: Jacek Błach, Stanisław Dzida, Maria Rola, Aneta Tkaczyk. Projekt okładki, ilustracja: Joanna Concejo. Opracowanie graficzne: Marek Pawłowski. Pocztówki, znaczki i inne materiały graficzne zawarte w książce dotyczą Görbersdorfu (dzisiejszego Sokołowska) i jego okolic z początku XX wieku; pochodzą z archiwum autorki. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2022, s. 400.

Pierwsza powieść Olgi Tokarczuk po otrzymaniu Nagrody Nobla.

Najciekawsze pozostaje zawsze w cieniu, w tym, co niewidoczne.

Wrzesień 1913 roku, uzdrowisko Görbersdorf (dzisiejsze Sokołowsko na Dolnym Śląsku). Tutaj, u podnóża gór, od przeszło pół wieku działa jedno z pierwszych na świecie i słynne w całej Europie sanatorium leczące choroby „piersiowe i gardlane”.

Mieczysław Wojnicz, student ze Lwowa, przyjeżdża do uzdrowiska z nadzieją, że nowatorskie metody i czyste powietrze powstrzymają rozwój jego choroby, a może nawet go uleczą. Diagnoza nie pozo­stawia jednak złudzeń – tuberculosis. Gruźlica.

W Pensjonacie dla Panów poznaje innych kuracjuszy. Chorzy z Wiednia, Królewca, Breslau i Berlina przy nalewce Schwärmerei niestrudzenie omawiają najważniejsze sprawy tego świata. Czy Europie grozi wojna? Monarchia czy demokracja?

Czy demony istnieją? Czy oddając się lekturze, da się rozpoznać, czyją ręką tekst został napisany: kobiety czy mężczyzny?

Rutynę pacjentów zakłóca nagła śmierć żony właściciela pensjonatu. Do Wojnicza docierają też przerażające historie o tragicznych wydarzeniach nieopodal sanatorium. Choć sam zajęty jest ukrywaniem prawdy o sobie, zagadka budzących grozę wypadków fascynuje go coraz bardziej. Nie wie jednak, że mroczne siły już wzięły go sobie na cel.

Olga Tokarczuk w Empuzjonie odsłania przed czytelnikami prawdy o świecie, których albo nie zauważamy, albo za wszelką cenę nie chcemy do siebie dopuścić.

Artur Tomaszewski, Przerwana lekcja. Korekta: Ludmiła kucharska. Okładka: pixa-bay.com. Zdjęcie portretowe na okładce: Iga Tomaszewska. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2022, s. 72.

Artur Tomaszewski urodził się w 1958 roku w Gdańsku, gdzie mieszka i pracuje. Prawnik, do tej pory wydał dziewięć tomów wierszy, ostatni w roku 2017 – Sprzedawcy dymu.

Juliusz Wątroba, Gesty. Rzeźby: Bronisław Krzysztof. Fotografie rzeźb: Anna Krzysztof. Opracowanie graficzne i projekt okładki: Wiesław Łysakowski. Fotografia autora: Mariusz Wysłych. Wydawca: Firma Poligraficzno-Wydawnicza „Compal”, Bielsko-Biała 2022, s. 110.

Juliusz Wątroba ur. w 1954 w Rudzicy, na Śląsku Cieszyńskim. Poeta, prozaik, satyryk, kabareciarz... Debiut lirycz­ny w RADARZE (1977), saty­ryczny w SZPILKACH (1977), książkowy w WYDAWNICTWIE ŚLĄSK (Chwila przemienienia – Ka­towice 1983.) Opublikował 55 książek: poezje, satyry, fraszki, aforyzmy, powieści, opowiadania, felietony, reportaże. Au­tor musicali, spektakli, programów kabare­towych, tekstów pieśni i piosenek autorskich...

Setki jego wierszy ukazało się w pismach lite­rackich, kulturalnych, satyrycznych i w edycjach zbiorowych.

Laureat stu konkursów literackich. Jego utwory były tłumaczone na język an­gielski, niemiecki, portugalski, czeski, słowacki i bułgarski.

W latach 1989-2004 współpracował z Polskim Radiem, gdzie jego utwory interpretowali najwybitniejsi aktorzy. Członek kabaretu TON, założyciel i autor kabaretu FANaberie.

Należy do zespołu redakcyjnego kwartalnika literacko-artystycznego POST SCRIPTUM.

Jego sylwetkę przedstawiono w księdze Złote Myśli Ludzi Wielkiego Umysłu, Talentu i Serca, Twórcy Wizerunku Polski – Warszawa 2003.

Zagrał główną rolę w 270 odcinku popularnego serialu Szpital, a także, wspól­nie z Sabiną Głuch, we własnym spektaklu satyryczno-lirycznym Pociąg po­spieszny do miłości, którego premiera odbyła się w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej w 2016 roku. Jest też główną postacią filmu dokumentalnego Szczęśliwe miejsce, które ma poetę w reżyserii Ewy Borysewicz.

Członek Związku Literatów Polskich, Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, Stowarzy­szenia Autorów Polskich, Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego.

Za twórczość literacką otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. nagrodę Prezy­denta Bielska-Białej IKAR oraz Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Renata Blicharz, Wiersze czytam po swojemu. Projekt okładki: Renata Blicharz. Na okładce: Renata Blicharz, Trzeci horyzont, akryl 2020. Zdjęcie autorki: Patrycja Cierpicka. Opieka redakcyjna: Kinga Młynarska. Książka powstała w inteligentnym systemie wydawniczym Ridero, Kraków-Opole, 2021, s. 106.

Jeżeli chcesz przeżyć wyjątkową przygodę, sięgnij po tę książkę.

Tutaj wyjątkowość polega na tym, że jest to przygoda z... poezją!

Jestem zwykłą zjadaczką... wierszy!

Renata Blicharz

Czytanie tej książki było czystą przyjemnością. Jest w niej zachwyt pięknem poezji, który udziela się czytelnikowi. „Wiersze czytam...” zaciekawia i zachęca do poszukiwań własnych poetyckich perełek. W prozie czytasz grubą książkę, żeby przeżyć literackie wzruszenia, a w genialnej poezji kilka Linijek i masz nieprzebrane morze myśli, uczuć i doznań. Nie wiem, czy autorka zdaje sobie sprawę, że jest osobą o nieprzeciętnej wrażliwości. Jej proza jest piękniejsza niż proza „zwykłego” pisarza, ponieważ jest w niej jej poetycki ogląd świata i życia, którego przeciętny człowiek nie dostrzega i nie doświadcza. Wiersze w tym zbiorze nie zdominowały prozy. I poezja, i proza w tych tekstach współgrają. Teksty są dynamiczne i automatycznie uruchamiają wyobraźnię czytelnika, który nie zabłądzi podczas wędrówki po „Krainie Poezji”! Podąża bowiem zaproponowanym wytyczonym szlakiem poetyckiej wyobraźni autorki, dlatego książkę przeczytałam z najwyższym zaciekawieniem, jednym tchem i z rozczarowaniem, że to już koniec. To mówi samo za siebie.

Brygida Widera