Nowości książkowe

 

Zbigniew Niedźwiecki Ravicz, Daisy. Błękitna tożsamość. Projekt okładki: Janusz Kulawik. Grafika: Ewa Głogowska. Wydawnictwo Kaliny, Wrocław 2018, s. 250.

 

 

 

Zbigniew Niedźwiecki Ravicz – prozaik, dramaturg. Zadebiutował w 2004 roku. Książka, która zwróciła na niego uwagę zarówno krytyków, jak i czytelników, była powieść społeczno-obyczajowa „Grzech prze­milczenia”. Sporym zainteresowaniem cieszy się także zbiór opowiadań satyrycznych pt. „Przypadki małżeńskie”. W 2013 roku autor zadebiutował jako dramaturg, sztuką teatralną o Daisy von Pless. Spod jego pióra wyszło także wiele przedstawień dla dzieci i młodzieży. Pisarz jest członkiem Związku Literatów Polskich oraz Stowarzyszenia Dziennikarzy RP.

 

„Daisy – błękitna tożsamość” to powieść o księżnej von Pless – ostatniej pani na zamku Książ i w Pszczynie. Książka powstała w oparciu o pamiętniki bohaterki oraz źródła historyczne dotyczące arystokracji europejskiej przełomu XIX i XX wieku. Oprócz walorów literackich, powieść zawiera sporą dawkę wiedzy na temat jednej z najbardziej znanych postaci okresu „belle epoque”. Chociaż świat książąt pszczyńskich zniknął już za symbolicznym horyzontem przeszłości, to jednak nie przestaje nas fascynować swoim blaskiem. Można się o tym przekonać z lektury książki.

Powieść została uhonorowana nagrodą Klemensa Janickiego (Ianiciusem) za wartości literackie i historyczne. 

 

Gwiazdozbiór Pegaza. Antologia poezji współczesnej. Wybór wierszy, redakcja i projekt okładki: Magdalena Kapuścińska. Oprawa graficzna okładki: Paweł Olejnik. Wydawnictwo Autorskie Magdalena Kapuścińska, Wieluń 2020, s. 168.

 

 

„Gwiazdozbiór pegaza” to liryka sugestywnie emocjonalna, która skradła moje serce i duszę wraz z pierwszymi wersami. Życie, które rozciąga się jak poranna rosa między zapisami przez Poetów frazami buduje odpowiedni klimat do głębszych refleksji. Jestem pewna, że każdy znajdzie tu cząstkę siebie. Warto sięgnąć po poezje współczesnych poetów. Polecam!

Agnieszka Krizel (Recenzje Agi)

 

„Gwiazdozbiór pegaza” to znakomity projekt poetycki łączący poetów z różnych stron Polski. To, co łączy ich w tym zbiorze to podobne postrzeganie świata, przefiltrowane przez niezwykłą wrażliwość każdego z twórców. Zebrane utwory są na tyle różnorodne i interesujące, że Czytelnik bez wątpienia znajdzie wiersze, które go wzruszą, dotkną, do których być może zechce powracać, gdyż każde spotkanie z poezją odciska w nas jakiś ślad. Magdalena Kapuścińska zadbała o wysokie walory artystyczne tomiku w każdym calu. Serdecznie polecam!

Monika Magda Krajewska (Poezja na każdy dzień, Tomikovo)

 

Marian Zembala, Spełniony. Redakcja: Jacek Lubart-Krzysica, Barbara Gruszka-Zych. Posłowie: Andrzej Walter. Okładka: zdjęcie autora, fot. K. Matuszyński. Wydawcy: Oficyna Konfraterni Poetów – 1986. Wydawnictwo i Drukarnia Towarzystwa Słowaków w Polsce, Kraków 2020, s. 46.

 

 

Jeśli lekarz ma tyle wrażliwości co Marian Zembala musi pisać wiersze. Nie nosi w nich białego, lekarskiego fartucha, ale przecież leczy nasze choroby słowem – wskazując na dobro, piękno i prawdę. A powrót cierpiącego zdrowia to dla Niego Boże Narodzenie. jestem pewna, że każdy chciałby znaleźć się pod opieką tego lekarza-poety.

Barbara Gruszka-Zych

 

(...) Tych kilkanaście wierszy uderza swoją prostotą. Ich lapidarność jest ich ogromną siłą w tym samym stopniu co choćby odwaga zwrócenia się i przywołania nieco niestety zapomnianej dziś postaci stańczyka, było, nie było królewskiego błazna, który ma nam wszystkim przywrócić zdrowy rozsądek. Może to jest jakiś pomysł na konflikty, deformację i karykaturalność obecnych czasów, w których hedonizm i siła przewartościowania dobra i zła, a w zasadzie ich defraudacji pojęciowej, przewróciły nam ten świat dosłownie do góry nogami.

Wreszcie dostrzegam w poezji Mariana Zembali niezwykłą świeżość spojrzenia i ukryty jeszcze potencjał przyszłej twórczości. To Autor, który absolutnie nie powiedział jeszcze ostatniego słowa, a wręcz przeciwnie – te wiersze to dopiero jak sądzę początek Jego szczerego rozrachunku literackiego z tym światem i stawiania całkiem nowych kroków na niwie choćby i poezji. Przenikliwość obserwacji codzienności, występowanie wbrew tej codzienności, jakby na przekór sztampie, zasadom i regułom, ten tlący się odwieczny bunt ku zmianie świata na lepszy, to są przecież elementarne cechy prawie każdego poety, który rzuca wyzwania nawet samemu Bogu, a potem doznaje procesu własnej ewolucji ku wyciszeniu i stateczności. (...)

Ze wstępu Andrzeja Waltera

 

Jan Gać, Moja Ziemia Święta. Redaktor prowadzący: Justyna Maluga. Redakcja i korekta: Ludmiła Kucharska / Manufaktura Pióra. Fotografie: Jan Gać. Opracowanie graficzne: Michał Mierzejewski. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2020, s. 332.

 

 

Książka „Moja Ziemia Święta” jest osobistym zapisem relacji zadzierzgniętych pomiędzy autorem a odwiedzanymi miej­scami biblijnymi. Opowieść otwiera garść refleksji wywołanych pobytem w Nazarecie. W oparciu o relacje ewangelistów, tradycję apostolską, dostępne źródła historyczne, autor próbuje niejako sprowokować Grotę Zwiastowania do przemówienia swymi wewnętrznymi treściami, jakże bogatymi, i jakże ważnymi w kontekście tam właśnie rozpoczętego planu zbawienia.

Towarzysząc podróży młodziutkiej Maryi, autor dociera do zacisznej, pachnącej sosnami dzielnicy Ain Karem, ukrytej wśród wzgórz pod hałaśliwą od tętna życia Jerozolima. I snuje refleksje, co tak ważnego się tam wydarzyło, a potem śladem Świętej Rodziny dociera do Betlejem.

Autor zaprasza czytelnika do powro­tu do Galilei, w okolice Nazaretu, nad piękne Jezioro Galilejskie, na galilejskie wzgórza, każe przekroczyć rzekę Jor­dan, która zawsze była rzeka graniczną. Doświadczamy fascynującej podróży po historycznych miejscach, w których warstwami odkładały się kolejne zdarzenia jakże burzliwych dziejów kraju. Przez Samarię podążamy za Jezusem do Jero­zolimy, gdzie odbyły się ostatnie akordy planu zbawienia. Nie sposób podróżować po Ziemi Świętej bez głębszej refleksji na temat Jezusowych współpracowników, apostołów i uczniów, ale też Jego kuzy­na, Jana Chrzciciela, czy adoptowanego apostoła – Pawła z Tarsu.

Podróż te odbywamy w kontekście archeologicznym i historycznym, ale też w oprawie piękna przyrody, czemu autor poświęca wiele miejsca, aby podkreślić, jak fascynująca jest ziemska ojczyzna Jezusa.

 

______________________

Jan Gać, historyk, podróżnik, fotografik, zafascynowany przeszłością tropi jej relikty podczas licznych podróży historycznych, archeologicznych i kulturowych w krajach basenu Morza Śródziemnego, Bliskiego Wschodu i obu Ameryk, Północnej i Południowej. Po ukończeniu studiów fotograficznych w USA wyprawy autora przybrały również charakter zdjęciowy. Z aparatem w ręku przemierza on kontynenty w poszukiwaniu reliktów dawnych kultur i cywilizacji, utrwalając w obrazach ich ślady. Jest autorem ponad dwudziestu książek, w tym czterech przewodników po Ziemi Świętej, Gracji bizantyjskiej, Rzymie i o drodze do Santiago de Compostela Szlakiem Francuskim. W różnych pismach opublikował ponad 350 artykułów z dziedziny historii, sztuki i religii. Pełną listę można znaleźć na stronie: www.jangac.com.pl

 

Eliza Segiet, Bardziej być. Redaktor prowadząca: Wioletta Tomaszewska. Korekta: Robert Olejnik. Okładka: Jakub Kleczowski, Piotr Karczewski. Fotografia na okładce: Piotr Karczewski. Wydawnictwo Psychoskok Sp. z o.o., Konin 2020, s. 64.

 

 

Eliza Segiet absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii. Jej  teksty można znaleźć w licznych  antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union. Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017, 2018) w Spillwords Press (USA).

Jej wiersze dwukrotnie (2018, 2019) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku w International Poetry Press Publications (Kanada). W The Poets Yearbook (2019) została nagrodzona prestiżowa nagroda Elite Writer's Status Award jako jeden z najlepszych poetów 2019 roku. Nominowana do Pushcart Prize 2019, Naji Naaman Literary Prizes 2020 oraz do Nagrody iWoman Global Awards 2020.

 

Poetka z wielka wrażliwością i jednocześnie mądrością trąca struny wiary, nadziei, bólu, leku, tolerancji, agresji, nienawiści, sensu istnienia. Dobiera się do miłości, poszukuje radości. Jej wiersze są niepowtarzalne. Niekiedy bardzo konkretnie rozprawiające się z życiem, a niekiedy pełne pięknej (dającej nadzieję) naiwności. Dzięki tej lekturze odbyłam poruszająca, pouczająca i niezapomnianą podróż po najgłębszych zakątkach oraz zakamarkach ludzkiego życia, człowieczych uczuć i pragnień. Pozwolę sobie zacytować zawarta w wierszu Karma myśl:

lecz ci, / którzy karmią dobrem / dotrą najdalej

Ewa Wencel, aktorka, scenarzystka, m.in. „Czasu honoru”, dr sztuk teatralnych

 

Jako czytelnik odkryłem, że poezja Elizy Segiet jest wnikliwa. Jej delikatny ton narracji hipnotyzuje w sposób, jaki utrzymuje równowagę jej poetyckiego wyrazu, ujawniając różne punkty widzenia człowieczeństwa, których doświadczyła. Sadze, że jej wiersze dają podstawę głębokiej kontemplacji, refleksji i introspekcji.

William S. Peters Sr. – poeta, pisarz, wydawca

 

Hedwig Piotrowski-Manz, Sztuka stawiania baniek. Podstawy. Wykonanie. Naturalne metody leczenia. Tłumaczenie: Joanna Kmiecik, Lingua Lab. Korekta: Lidia Ciecierska. Projekt okładki: Oficyna Wydawnicza Edytor.org. Fotografia na okładce licencjonowane przez © Despositphotos. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2020, s. 256.

 

 

Od ponad trzydziestu lat zajmuję się wyłącznie medycyną naturalną, a zwłaszcza sztuką stawiania baniek i dowiodłam, że ta metoda leczenia pomaga wrócić do zdrowia bardzo wielu ludziom, bez ryzyka działań niepożądanych.

Hedwig Piotrowski-Manz

 

Jolanta Michna, Miłość z szuflady. Redakcja i projekt okładki: Kazimierz Linda. Wstęp: Zdzisław Antolski. Motyw na okładce: Mieczysław Sienkiewicz. Nakład autorski, Wysoka k. Łańcuta 2020, s. 70.

 

 

 

Jolanta Michna. Urodzona w Łańcucie, mieszka w Wysokiej koło Łańcuta. Absolwent­ka Wyższej Szkoły Prawa i Admininstracji oraz Wyższej Szkoły Zarządzania w Rzeszo­wie. Natchnienie do pisania wierszy czerpie z codzienności, obserwując życie z dnia na dzień. Uwielbia górskie wędrówki, pośród dzi­kiej, nieokiełzanej przyrody. Zadebiutowała wierszami w almanachu W Twoich oczach. Autorka kilkunastu zbiorów poetyckich. Niektóre z tomików przeznaczyła na cele charytatywne. Swoje wiersze publikuje również w licznych antologiach, almanachach, zeszytach lite­rackich czy czasopismach regionalnych, ogólnopolskich i polonijnych. Laureatka konkursów literackich. Z okazji 10 rocznicy śmierci Jana Pa­wła II, Tygodnik Niedziela nagrał klip z jej wierszem Tamtego dnia. Wier­sze poetki czytane były na antenie Radia Fara. Autorka aktywnie uczest­niczy w spotkaniach promujących poezję. Jest członkinią Łańcuckiej Gru­py Twórczej Inspiratio działającej przy Centrum Kultury Gminy Łańcut. Wy­różniona w „Wrzecionie 2020”.

 

Jolanta Michna to poetka już doświadczona, mająca w swoim dorobku literackim wiele zbiorów wierszy, mówiących o sensie życia i obrazujących naszą współ­czesność. Jednak zbiorek wierszy, który teraz przed­stawiam czytelnikom, poświęcony jest wyłącznie te­matowi miłości. [...]

(Zdzisław Antolski)