Eliza Segiet, Bezgłośni. Redaktor prowadząca: Wioletta Tomaszewska. Korekta: Robert Olejnik, Marianna Umerle. Projekt okładki: Jakub Kleczowski, Piotr Karczewski. Fotografia na okładce: Piotr Karczewski. Wydawnictwo Psychoskok Sp. z o.o., Konin 2019, s. 84.

Eliza Segiet – absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego autorka tomów wierszy Romans z sobą (2013 r.) , Myślne miraże (2014 r.), Chmurność (2016 r.), Magnetyczni (2018 r.), Magnetic People - tłumaczenie opublikowane w USA (2018 r.), Nieparzyści (2019 r.), monodramu Prześwity (2015 r.), farsy Tandem (2017 r.). Jej wiersze można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union. Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r. za wiersz Pytania, w 2018 r. za wiersz Morze mgieł ) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Jej wiersz Morze mgieł został wybrany jako jeden ze 100 najlepszych wierszy 2018 roku w International Poetry Press Publications (Kanada).

Ludzie na przestrzeni dziejów chronili zawsze to samo – to co uważali za cenne i warte zachowania - rzeczy o dużej wartości materialnej, rzeczy użyteczne lub piękne, stworzone siłą ludzkiego geniuszu, nieprzeciętnych umiejętności, w pierwszym rzędzie zaś chronili pamiątki po przodkach wiążące człowieka z przeszłością i pozwalające na kulturową identyfikację. Zobowiązanie do szacunku dla pamięci przodków i pozostawionego przez nich dziedzictwa – tak stare jak ludzkość – jest elementem prawa naturalnego, prawa, które ukształtowało nasze człowieczeństwo. Ochrona dziedzictwa pozostawionego nam przez przodków jest zatem w samej swojej istocie imperatywem moralnym, nawet, a może zwłaszcza, jeśli to dziedzictwo jest trudne, naznaczone dramatem, cierpieniem, niewyobrażalnym upodleniem doznanym za sprawą drugiego człowieka. Okruchy dramatu dziadków z zasłyszanych w dzieciństwie strzępów opowieści, z drżenia głosów i rąk, z gęstwy emocji wnikają w ciała i dusze wnucząt i są tam, jak stalowe drzazgi. Ranią - domagając się krzyku o sprawiedliwość, o pamięć. Eliza Segiet swoimi pięknymi, krystalicznymi wierszami, wstrząsającymi tekstami opowiada nie o tym, co sama przeżyła, lecz o dziedzictwie, które otrzymała i niesie w sobie, o przestrzeni pamiętania…

prof. dr hab. Bogumiła J. Rouba

Andrzej Sznajder, Potargane życie Światka. Redakcja: Magdalena Binkowska. Projekt okładki: Bożena Trocka-Dąbrowa. Wydawca: Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Łodzi, Łódź 2019, s. 154.

Maria Szyszkowska, Człowiek, jako cząstka ludzkości. Zdjęcie na okładce i rysunki: Jan Stępień. Projekt okładki: Aneta Tumiel. Kresowa Agencja Wydawnicza, Białystok 2019, s. 208.

Prof. zw. dr hab. Maria SZYSZKOWSKA

Urodzona w Warszawie, ukończyła Wydział Prawa na Uniwersytecie Warszawskim oraz Wydział Filozofii Chrześcijańskiej w Akademii Teologii Katolickiej. Habilitowała się w KUL–u. Wykładała filozofię na Uniwersytecie w Wiedniu.

Obecnie wykłada na Uniwersytecie Warszawskim dzieje filozofii i etykę oraz w Wyższej Szkole Menedżerskiej w Warszawie – filozofię prawa, filozofię polityki i filozofię.

Była wiceprzewodniczącą Towarzystwa Higieny Psychicznej, którym kierował profesor Kazimierz Dąbrowski. Działała w Laboratorium Higieny Psychicznej utworzonym z inicjatywy Jerzego Grotowskiego.

Maria Szyszkowska, senator RP, była sędzią Trybunału Stanu. Powołała do życia Zakład Filozofii Polityki w ISP PAN. Poza filozofią polityki zainicjowała wieloma książkami filozofię codzienności oraz filozofię farmacji, jak również sformułowała własną teorię prawa naturalnego.

W 2005 roku nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla. Wyrazem tolerancji jest przygotowana przez Marię Szyszkowska i uchwalona dwukrotnie przez Senat RP V kadencji – ustawa o rejestrowanych związkach partnerskich między osobami tej samej płci.

Jan Stępień, Refleksy. Projekt okładki i opracowanie graficzne: Maria Kuczara. Korekta: Agnieszka Repczyńska. Zdjęcie autora z archiwum domowego. Redaktor serii i tomu Łucja Dudzińska (tom 43). Wydawca FONT, Poznań 2019, s. 64.

Jan Stępień – pisarz, poeta, rzeźbiarz, rysow­nik oraz autor sztuk teatralnych. Opublikował kilka powieści i zbiory opowia­dań, a także kilka tomików wierszy. Zbiór miniatur prozą z jego rysunkami został wyda­ny przez Driesch Verlag w 2011 roku w Wied­niu. Jego wiersze i opowiadania tłumaczono na języki angielski i arabski. Jest także auto­rem kilku rozdziałów w naukowych książkach zbiorowych na temat twórczości i stosunku do zwierząt.

W trzech książkach ukazały się rozmowy z Janem Stępniem, m.in. przeprowadzona przez Andrzeja Dębkowskiego w: Kiedy umie­ra poeta, umiera świat. Rozmowy z pisarza­mi (2004). Wystawy rzeźb i rysunków miały miejsce w kilkunastu miastach w Polsce, a także w Belgii i na Węgrzech. Ponadto ry­sunki stale są zamieszczane w miesięczniku „Czwarty Wymiar” i w publikacjach książko­wych.

W 2009 roku w tarnowskim Teatrze im. Sol­skiego odbyła się prapremiera jego sztuki W windzie. Monodram Róża zaprezentował Wojciech Siemion w Zamościu w 2010 roku. O całości jego dorobku twórczego napisana została praca magisterska obroniona na Wy­dziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku, w 2003 roku. Jest członkiem m.in. Polskiego Oddziału Sto­warzyszenia Kultury Europejskiej z siedzibą w Wenecji.

_____________________________________________

Jan Stępień, rysownik, prozaik, poeta, przekazuje nam zbiór miniatur prozatorskich, o cha­rakterze osobistych zapisków, w formie dziennika, ale bez dat. Czas nie pełni tutaj istotnej roli. Teksty stanowią wyważony, nasycony poczuciem humoru dialog z żoną Marią albo z konkretnym, bliskim czy wirtualnym podmiotem literackim. Refleksy jako przebłyski, ale i refleksje z codziennych zdarzeń – mini scen będących wspomnieniem osób, przyjaciół, zaistniałych sytuacji czy empatycznych rozważań. Szybkie reakcje i riposty sprawiają, że czy­telnik czuje się w centrum przedstawionych epizodów.

Niekiedy można pomyśleć, że nie jest ważne, kto ma rację, ważne, kto potrafi przekonać i autorowi to się udaje, ale wyciąganie wniosków zawsze pozostawia nam – odbiorcom.

Łucja Dudzińska

Wojciech Cejrowski, Piechotą do źródeł Orinoko. Tekst i zdjęcia: Wojciech Cejrowski. Opracowanie plastyczne oraz plastyczny kształt serii „Biblioteka Poznaj Świat”: Wojciech Cejrowski Sp. z o.o. Tłumaczenie z języka hiszpańskiego: Helana Trojańska. Projekt okładki i opracowanie graficzne: Łukasz Ciepłowski. Redakcja: Edyta Urbanowicz. Korekta: Edyta Urbanowicz, Monika Lipińska, Piotr Koperski. Korekta hisz-pańska: Edyta Urbanowicz. Mapy: Agnieszka Rajczak. Opracowanie zdjęć: Łukasz Ciepłowski. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2019, s. 408.

Wojciech Cejrowski – komik i przedsiębiorca zamieszkały w Arizonie. Pisze rzad­ko, ale za to wyłącznie bestsellery. W Polsce ma gospodarstwo rolne i uprawia ziemie, w USA ma rancho i hoduje bydło, prowa­dzi interesy na trzech kontynentach. Nie ma komórki, nie ma zahamowań i ogólnie jest wolny. Chodzi boso, bo lubi, nosi hawajskie koszule, bo lubi. Jeśli ktoś go nie zna, to zna­czy, że urodził się przed chwilą i jeszcze nie zdążył rozejrzeć.

Najbardziej bogata w przygody książka Pana WC – kowboje, Indianie, dżungla, a do tego szmaragdy, złoto i szaman, który jest... wariatem.

Czytelnik często parska śmiechem i... ma mokry egzemplarz (a czasem spodnie). Świetnie opowiedziana historia. Czytając, słyszy się w głowie głos Autora – tak to napisał. Pomimo że wciąż powtarza: Nie chcecie tam być!, miło tam być razem z nim.

Wydając Jego poprzednie książki, myśleliśmy, że już wyżej nie podskoczy. Podskoczył.

„Poznaj Świat”

Yere Yere był najgorszym szamanem, jakiego poznałem. Widziałem wielu, kolegowałem się z kilkoma, ale Yere Yere... Hm. Bił ich na głowę.

I wcale nie chodzi o to, że nic nie potrafił. Oooo, przeciwnie – on potrafił całkiem sporo. Niestety większość z tego „sporo” stale mu się mieszała.

Najprościej mówiąc, Yere Yere był wariatem. Inie chodzi mi o zwariowane­go szamana, lecz o szamana-wariata. Rozumiecie różnicę?

Posłuchajcie...

Wojciech Cejrowski

Zofia Ciecierska, Do lasu po zdrowie. Las jako skarbiec darów natury. Opracowanie graficzne, korekta: Oficyna Wydawnicza Edytor.org, Lidia Ciecierska. Zdjęcia: depositphotos.com, stoc-k.chroma.pl. Fotografia na okładce: istock/KariHoglund. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2019, s. 126.

Lektura tej książki pozwoli odkryć, że wyprawa do lasu nie jest kwestią wyłącznie przeżyć estetycznych.

W dobie rosnącego zatrucia naszego środowiska smogiem, deficytu czystego powietrza i ciszy, zawirowań klimatycznych, w lasach znajdziemy najzdrowsze warunki bioklimatyczne, prawdziwy skarbiec darów natury, piękno i siły wpływające kojąco na psychikę. Okazuje się, że nawet dwudziestominutowy spacer w tym wyjątkowym środowisku może być terapią, wpłynąć na poprawę naszego zdrowia fizycznego i psychicznego.

Z wyprawy do lasu możemy dodatkowo wrócić z koszem owoców leśnych – poziomek, malin, jagód, borówek czy je­żyn – które w domu, dzięki naszym poradom, zamienimy w prawdziwe preparaty lecznicze i prozdrowotne.

O tym wszystkim – o leśnym skarbcu zdrowia – piszemy na tych tamach. Zapraszamy do lasu!

___________________

Dr inż. Zofia Ciecierska – specjalista dietetyki (Poradnia Dietetyki w Gdańsku); w 2000 r. doktorat z toksykologii żywności na Wy­dziale Nauki o Żywności Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, studia podyplomowe z dietetyki i żywienia człowieka, a także studia na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Gdańsku. Przez kilka lat wydawca i redaktor naczelny ogólnopolskiego miesięcznika „Zdrowe Życie”. Autorka szeregu artykułów o profilu prozdrowotnym z dziedziny dietoterapii oraz zdrowego stylu życia.