Tadeusz Biedzki, Wyspy niepoliczone. Indonezja z bliska. Redaktor prowadzący: Justyna Maluga. Redakcja i korekta: Janina Małas. Fotografie: Wanda Biedzka, Tadeusz Biedzki, Bogusław Pasieczny, Piotr Śmieszek, Andrzej Trzaska, Shutterstock – s. 168, Adobe Stock – s. 211. Opracowanie graficzne: Michał Mierzejewski. Wydawnictwo „Bernardinum”, Pelplin 2019, s. 384.

Pierwsza polska książka o całej Indonezji. Czyta się ją jak sensację, a nawet kryminał.

Autor opisuje Indonezję XXI wieku, w której Dajakowie ścinaj ą wrogom głowy i zjadają ich serca, Toradżowie grzebią zmarłych wiele lat po śmierci, mieszkają z trupami, a kilka lat po pogrzebie wyjmują z trumien i spacerują z nimi, zaś Papuasi zabijają i zjadają ludzi w najdzikszej dżungli świata, bo to stanowi sens ich życia. Opowiada o unikalnej wielkanocnej procesji morskiej i takimż polowaniu na wieloryby z harpunami. Pokazuje hinduistyczne Bali i relacjonuje przebieg ataku terrorystów w Kucie. Opisuje Borneo, Sumatrę, Jawę, Nową Gwineę i wysepki, których nazw nikt nie zna. Pije kawę po sto dolarów za filiżankę, walczy z wodzem Dajaków, ucieka przed smokiem z Komodo, ratuje chorą żonę, pływa po rzekach i morzach oblewających 16 tysięcy indonezyjskich wysp, dusi się w kraterze wulkanu, skąd górnicy wydobywają siarkę, dociera zaraz po erupcji na wulkan Kraka-tau – i o tym wszystkim też pisze. A także o Indonezji, która jest w światowej czołówce użytkowników telefonów komórkowych i Internetu. Soczysta, barwna, świetna książka z 200 fantastycznymi fotografiami.

Tadeusz Biedzki – pisarz, podróżnik i przedsiębiorca. Coraz bardziej popularny autor książek podróżniczych i sensacyjno-historycznych, człowiek który dociera do miejsc, o których inni nie odważą się pomyśleć. Jego „Sen po baobabem” (czytany w Polskim Radiu w codziennych odcinkach) został Podróżniczą Książką 2012 roku, a „W piekle eboli” nagrodzono najważniejszą nagrodą w polskiej literaturze podróżniczej tj. Bursztynowym Motylem im. A. Fiedlera w 2016 roku. Indonezyjskie „Wyspy niepoliczone” to absolutnie najlepsza książka pisarza.

Urodził się 21 marca 1953 roku w Rudzie Śląskiej. Na II roku studiów podjął pracę w „Dzienniku Zachodnim”, następnie współpracował ł pracował w krakowskim „Studencie”, warszawskiej „Polityce” i katowickiej „Panoramie”. Po 13 grudnia 1981 r. zwolniony z pracy z zakazem publikowania w mediach i zatrzymany za zbieranie materiałów o stanie wojennym. Po zwolnieniu z aresztu bezrobotny. Autor artykułów w prasie podziemnej. Od 1983 r. do 1989 r. w zespole warszawskiego „Przeglądu Tygodniowego”, gdzie zatrudniano tzw. dziennikarzy niezweryfikowanych. Od 1991 r. do 2000 r. prezes Górnośląskiego Towarzystwa Prasowego i redaktor naczelny „Trybuny Śląskiej” i „Trybuny Śląskiej Dzień”. Współzałożyciel Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach (1990 r.). Od marca 2000 r. konsul honorowy Republiki Łotewskiej w Katowicach.