Irena Nyczaj, Struny Gniewu. Redakcja i Posłowie: Stefan Jurkowski. Projekt okładki i kolaże: Irena Nyczaj. Zdjęcie autorki: Dagmara Głodowicz-Mazurek. Opracowanie komputerowe: Paweł Nyczaj. Nakład autorski, Kielce 2024, s. 118.

Irena Nyczaj – kielczanka. Absolwentka filologii rosyjskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po stu­diach pracowała jako nauczycielka języka rosyjskiego w szkole średniej oraz wykładowca na filologii rosyjskiej kie­leckiej WSP. Debiutowała zestawem wierszy w miesięczniku „Przemiany” (1978). W tym też roku zdobyła I na­grodę w konkursie „O Świętokrzy­ską Lirę Poezji”. Publikowała, m.in.: w „Życiu Literackim”, „Autografie”, „Migotaniach” „Gazecie Kulturalnej”, „Sekretach ŻARu”, miesięcz­niku „LiryDram”, na portalu Pisarze.pl, ZLPinfo, „Świętokrzyskim Kwartalniku Literackim”, w wielu antologiach.

W 1992 roku wydała w krakowskim Wydawnictwie „Miniatura” zbiór opowiadań Zwid zilustrowany własnymi rysunkami, następnie zbiór opowiadań, wierszy i haiku Wina (2019), zbiory opowiadań Chaosmos (2022), Misja (2023).

Należy do Kieleckiego Oddziału Związku Literatów Polskich.

Uhonorowana Dyplomem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodo­wego za dotychczasową twórczość literacką i działalność kulturalną.

„Ta proza – pisze w Posłowiu Stefan Jurkowski – co należy zapisać na plus, nie jest jednoznacznie pesymistyczna. Raczej obiektywna. W wielu opowiadaniach istnieje sporo nadziei, wiary w ludzkie możliwości; w możliwości skutecznego przeciwstawiania się złu; złu, które na kartach tych utworów jest konsekwentnie piętnowane. A więc można z całym przekonaniem powiedzieć, że w bogatej, gęstej, niekiedy nawet brutalnej w swym obiektywizmie prozie Ireny Nyczaj możemy odnaleźć paradoksalnie wiele pierwiastków dobra dostrzega­nego w tragicznym chaosie otaczającej nas rzeczywistości. A wszystko po to, aby właśnie można było «choć małą nadzieję ocalić»”.