Tadeusz Wojciechowski, O Piaście i piaście. Na podstawie wydania z 1895 roku. Wydawnictwo Miles Sp.J., Kraków 2025, s. 102. 

Z Przedmowy autora

Rozprawa niniejsza jest przygodna. Przy pracy i poszukiwaniach za innymi sprawami i osobami napotkałem w źródłach dwunastego i trzynastego wieku kilkakrotne wzmianki o urzędnikach dworskich, których ówczesna łacina nazywała paedagogus albo nutritor. Na pytanie, jaka mogła być polska nazwa tych dygnitarzy, nasuwała się odpowiedź: że mogli nazywać się piastami; a stosując ten domysł do Piasta, ojca Ziemowita i protoplasty dynastii, sądziłem, że tym sposobem zdołam wyjaśnić kilka ciemnych punktów przeszłości bardzo odległej. Rezultat tej rozprawy jest, pod względem logicznym, wnioskiem opartym na dwóch premisach: 1) że nie było imienia osobowego Piasta, 2) że był wysoki urząd piastów; skąd wynikało: 3) że ojciec Ziemowita, a raczej on sam, tj. Ziemowit, zanim objął panowanie, był wprzód piastem poprzedniego księcia.